حامد غباری

یکی از فاکتورهای مهم در بکارگیری زنبورهای پارازیتوئید، انتخاب گونه مناسب می باشد. در تحقیق حاضر از دو گونه زنبورTrichogrammabrassicae(Bezdenko) (Hym.: Trichogrammatidae) بومی شهرستان های آمل و سنندج وT.emberyophagum(Hym.: Trichogrammatidae)بومی شهرستان اصفهان، جهت پارازیته کردن تخمTutaabsoluta (Meyrick, 1917) (Lep.:Gelechiidae)در شرایط آزمایشگاه و گلخانه استفاده شد. با رهاسازی زنبور بر روی گلدان ها در 4 زمان (12، 24، 48 و 72 ساعت) بعد از رهاسازی شب پره مینوزگوجه فرنگی، دیده شد که زنبور T. brassicae بومی هر دو شهرستان، توانایی پارازیته کردن تخم آفت مذکور را دارند بعلاوه تفاوت معنی داری میان درصد پارازیتیسم آن ها دیده نشد. در این تحقیق بیشترین میزان پارازیتیسم توسط T. brassicae بومی شهرستان آمل در شرایط آزمایشگاه 50 درصد و در گلخانه 43/10 درصد بود.همچنین بیشترین میزان پارازیتیسم توسط T. brassicae بومی شهرستان سنندج در شرایط آزمایشگاه 48/48 درصد و در شرایط گلخانه 22/13 درصد بود. این در حالی بود که گونه T. emberyophagumقادر به پارازیته کردن تخم های شب پره مینوزگوجه فرنگی نبود. بعلاوه همبستگی مثبتی از نظر محل قرارگیری، بین تخم شب پره مینوزگوجه فرنگی و تخم-های پارازیته شده وجود داشت به صورتی که بیشترین تعداد تخم های آفت مذکور و تخم های پارازیته شده در سطح رویی برگ ها، در کنار رگبرگ اصلی و بر روی برگ های چهارم، پنجم و ششم از پایین به بالا در ارتفاع گیاه قرار داشت. همچنینبررسی اثر تعداد نسل و سن بر میزان توانایی پارازیتیسم زنبور T. brassicaeنشان داد که نسل و سن رنبورها بر میزان پارازیتیسم آن ها اثری ندارد.