به منظور بررسی تأثیر دورهای مختلف آبیاری و محلولپاشی تنظیم کننده های رشد بر برخی صفات فیزیولوژیک و کارایی مصرف آب سیب زمینی، آزمایشی در سال 1394 در مزرعه تحقیقاتی شهرستان ملایر به صورت کرتهای خردشده بر پایه طرح بلوکهای کامالً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. شاخصهای آزمایشی شامل عامل اصلی آبیاری قطرهای در فواصل یک، دو، سه، چهار، پنج و شش روز یکبار و آبیاری بارانی به عنوان شاهد )به فواصل شش روز یکبار( بود. عامل فرعی محلولپاشی تنظیم کننده های رشد با چهار سطح شامل اپیبراسینولید، جیبرلیک اسید و استیل سالیسیلیک اسید که به همراه شاهد درنظر گرفته شدند. نتایج این تحقیق نشان داد با افزایش دورهای مختلف آبیاری قطرهای کارایی مصرف آب و مقدار پروتئین محلول برگ کاهش و مقدار پرولین، کربوهیدرات محلول برگ و غده و غلظت پتاسیم به طور معنیدار افزایش یافت. محلولپاشی تنظیم کنندههای رشد در کاهش آثار تنش ناشی از افزایش دورهای آبیاری مؤثر بود و کارایی مصرف آب، مقدار پروتئین محلول برگ، پرولین، کربوهیدرات محلول برگ و غده و پتاسیم، رنگدانه های فتوسنتزی و آنتی اکسیدانها را به طور معنی دار افزایش داد. همچنین افزایش دور آبیاری مقدار کلروفیل کل و کاروتنویید را 33 %و 45 %نسبت به شاهد کاهش و فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز را50 %و 41 %در سیبزمینی افزایش داد. محلولپاشی تنظیم کننده های رشد مقدار کلروفیل کل را 11 %افزایش داد. تأثیر اپیبراسینولید بیشتر از سایر تنظیم کننده های رشد بود.
