مشخصات پژوهش

صفحه نخست /ارایه یک روش برای باز سازی ...
عنوان ارایه یک روش برای باز سازی بهینه شبکه های شریان های حیاتی آسیب دیده پس از حملات
نوع پژوهش مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها باز سازی بهینه، شبکه های شریان های حیاتی آسیب دیده، حملات
چکیده شبکه های شریانهای حیاتی به عنوان شاهرگهای یک شهر در برابر حملات بسیار آسیب پذیرند به نوعی که همواره دشمن و تروریست ها به دنبال حمله به این تاسیسات به منظور وارد آوردن بیشترین خسارت در ازای کمترین حمله بوده و هستند. وظیفه دست اندرکاران مدیریت شهری در مواقع بحران آمادگی جهت برگرداندن عملکرد شبکه های شریانهای حیاتی خسارت دیده به وضعیت اولیه می باشد. شبکه های شریان های شهری با توجه به اینکه در کل منطقه شهری گسترده شده اند، لذا در نقاط متعددی این شبکه ها می توانند مورد حمله واقع شوند و به همین جهت موضوع برگرداندن عملکرد شبکه های شریانهای حیاتی خسارت دیده به وضعیت اولیه و بازسازی آنها دارای پیچیدگیهای خاص خود است. در شرایط بعد از حملات، مدیریت شبکه خسارت دیده دارای اهمیت بسیار زیادی است به نحوی که با مدیریت صحیح در بحران می توان شبکه را در حداقل زمان، با کمترین هزینه و تعیین اولویت ها باز سازی نمود. در این مقاله هدف ارائه یک روش جدید جهت برنامه ریزی بازسازی شبکه های شریانهای حیاتی است. شبکه های شریانی وقتی در برابر حملات و یا سوانح طبیعی دارای حداقل آسیب پذیری خواهند بود که حتی الامکان دارای خاصیت برگشت پذیری باشد که در این راستا در این در این مقاله ابتدا مفهوم برگشت پذیری این شبکه بیان خواهد شد. مفهوم برگشت پذیری صرفا" به مفاهیم مهندسی محدود نمی گردد و مسائل اجتماعی، اقتصادی، برنامه ریزی و مدیریتی را هم شامل می شود. یک سیستم موقعی برگشت پذیر است که در شرایط خسارت دیده بعداز حملات و سوانح عملکردی در جهت کاهش تلفات انسانی، کاهش مجروحین، کاهش خسارت های اقتصادی و عواقب اجتماعی و افزایش سرویس دهی به مشترکین داشته باشد. در ادامه به موضوع بازسازی بهینه به عنوان یکی از مهمترین عوامل در ارتقاء خاصیت برگشت پذیری شبکه های شریانهای حیاتی است. روش ارایه شده در این مقاله پارمترهای مهمی را در آنالیزها در نظر می گیرد. این پارامترها عبارتند از: توابع آسیب پذیری اجزای شبکه، احتمال آسیب پذیری اجزای شبکه، خسارت های اقتصادی و مفهوم خاصیت برگشت پذیری شبکه های شریانی، که همگی در یک فریم واحد در نظر گرفته شده اند.
پژوهشگران مرتضی بسطامی (نفر اول)