عنوان	تاثیر دوازده هفته تمرینات مقاومتی دایره ای، تناوبی با شدت بالا و تداومی روی گرملین-1 و MIF در مردان چاق
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	تمرین تداومی، تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین مقاومتی دایره‌ایی، آدیپوکاین، مقاومت به انسولین
چکیده	چاقی و افزایش بافت چرب باعث افزایش مقاومت به انسولین از طریق ترشح برخی آدیپوکاین‌ها می‌شوند. گرملین-1 و MIF که عمدتا از بافت چرب ترشح می‌شود با مقاومت به انسولین و چاقی ارتباط معکوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی دایره ایی، تداومی و تناوبی با شدت بالا بر روی گرملین-1 و MIF در مردان چاق بود. برای این منظور 44 مرد چاق داوطلب به طور تصادفی به 4 گروه کنترل (11 نفر)، تمرین تداومی (11 نفر)، تمرین تناوبی (11 نفر) و تمرین مقاومتی دایره‌ای ( 11 نفر) تقسیم شدند. تمرینات در 12 هفته و 3 جلسه در هر هفته انجام شد . تمرین اینتروال شدید 6 وهله ی 3 دقیقه ای با شدت 90% حداکثر اکسیژن مصرفی بود. بین وهله های اینتروال 3 دقیقه ریکاوری فعال در شدت 50% حداکثر اکسیژن مصرفی بود. تمرین تداومی شامل 50 دقیقه دویدن با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی بود. تمرین مقاومتی دایره ای شامل 50 دقیقه ( 7 دقیقه گرم کردن با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی و سپس 3 نوبت 11 ایستگاهی با نسبت کار به استراحت برابر با 40 به 20 ثانیه و بین هر ست یک دقیقه استراحت و 7 دقیقه سرد کردن) بود. ضربان قلب به وسیله ضربان سنج و با استفاده از سرعت آهنگ حرکت در 82% حداکثر ضربان قلب (تقریبا برابر با 70% حداکثر اکسیژن مصرفی با استفاده از سرعت حرکت) حفظ شد. نمونه‌های خونی 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و برای آنالیز شاخص‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: بررسی تغییرات بین گروهی نشان داد که در شاخص‌های گرملین-1 (001/0P<) و MIF (001/0P<) بین گروه‌ها اختلاف معنی دار وجود دارد. . آزمون تعقیبی بونفرونی برای گرملین-1 نشان داد که بین گروه کنترل با گروه‌های تناوبی (048/0P=) و دایره ای (012/0P=) و گروه تداومی با گروه دایره ای (044/0P=) اختلاف معنی داری وجود دارد. اما بین گروه های دیگر اختلاف معنی داری یافت نشد (05/0P>). همچنین آزمون t وابسته کاهش معنی داری را بین داده های قبل و بعد از تمرین در گروه های تداومی (033/0= P) و تناوبی (001/0> P) و دایره ای (001/0> P) نشان داد. آزمون تعقیبی بونفرونی برای MIF نشان داد که بین گروه کنترل با گروه‌های تناوبی (022/0P=) و دایره ای (001/0= P) اختلاف معنی داری وجود دارد. اما بین گروه های دیگر اختلاف معنی داری یافت نشد (05/0P>). همچنین آزمون t وابسته کاهش معنی داری را بین داده های قبل و بعد از تمرین در گروه های دایره ای (005/0= P) و تناوبی (001/0> P) نشان داد بحث و نتیجه گیری: در مطالعه حاضر نشان داده شد که تمرینات ورزشی باعث کاهش گرملین-1 و MIF شده که این تأثیر گذاری در تمرین تناوبی و مقاومتی دایره‌ای بیشتر از تداومی بود.
پژوهشگران	ایوب سعیدی (استاد راهنما)، امین قادری گرگانی (دانشجو)، صابر ساعدموچشی (استاد مشاور)، حسن زوحل (استاد مشاور)