عنوان	اهمیت رِنگ در نواخته‌های باقرخان رامشگر
نوع پژوهش	سخنرانی
کلیدواژه‌ها	رِنگ، باقرخان رامشگر، قاجار، کمانچه‌نوازی
چکیده	باقرخان رامشگر از کمانچه نوازان برجسته دوران قاجار بوده که به رِنگ نوازی شهرت داشته است. این تحقیق به روش تحلیلی و به واسطه آوانگاری رِنگ‌های نواخته شده توسط باقرخان رامشگر شکل گرفته است. رِنگ‌های آوانگاری شده پس از تجزیه و تحلیل، به صورت جداگانه مطالعه و مقایسه شده‌اند و از منظر فنون نوازندگی، ارتباط جملات، الگوهای معین ریتمیک و نقش‌پذیری آنها از ردیف دستگاهی موسیقی ایرانی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. هدف از این تحقیق آشنایی بیشتر دانشجویان و علاقه‌مندان به ویژگی‌های کمانچه‌نوازی و نوعِ موسیقی اجرا شده توسط نوازندگان دوره قاجار به ویژه باقرخان رامشگر است. پس از انجام این تحقیق، یافته‌های تحقیق بیانگر آن است که رِنگ در بیشتر نواخته‌های باقرخان رامشگر، به عنوان یک قطعه پایانی (کادانس) در روند اجرایی موسیقی ایشان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. کوک‌های مورد استفاده در کمانچه ایشان اقتباسی از کوک‌های متداول ساز تار بوده و بیشتر از پوزیسیون اولِ کمانچه استفاده می‌کرده است. نوع بسط و گسترش در موتیف‌ها، عبارت‌ها و جملات، به صورت واریاسیون‌هایی بر روی الگوهای ریتمیکِ نخستین موتیف یا عبارت شکل می‌گیرد، به طوری که حاکمیت ریتم بر ملودی بارزتر است و می‌توان گفت که نوع تفکر باقرخان در نواخته‌هایش، تفکری ریتم محور بوده است. دینامیک در ساز باقرخان اغلب یکنواخت است و از تکنیک‌های تکیه، گزش، تریل در دست چپ و ترمولو و استکاتو در دست راست خود بسیار استفاده می‌کرده است.
پژوهشگران	وحید سلیمانی نژاد (نفر اول)