مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه ترکیبات شیمیایی، اثرات آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی اسانس و عصاره برگ چای سیاه و چای سبز Camellia sinensis بر باکتری‌های بیماری‌زای گیاهی (زانتوموناس کامپستریس و سودوموناس سیرینگه) و بیماری‌زای انسانی (استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیا کلی)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	پاداکسایندگی، ضد باکتریایی، حداقل غلظت مهارکنندگی
چکیده	مقدمه: شناسایی و معرفی ترکیبات جدید طبیعی ضد میکروبی در برابر عوامل بیماریزای انسانی و گیاهی مورد توجه پژوهشگران می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه ترکیبات شیمیایی، اثرات ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی چای سیاه و چای سبز انجام گرفت. روشها: عصاره آبی و متانولی برگ چای سیاه و چای سبز تهیه و ترکیبات عصاره های متانولی با GC- Mass شناسایی، اثرات ضد باکتری با روش انتشار دیسک و حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و ویژگی آنتی اکسیدانی به روش DPPH اندازه گیری گردید. نتایج و بحث: کافئین ترکیب اصلی تشکیل دهنده عصاره چای سبز و چای سیاه است که مقدار آن به ترتیب در این دو عصاره 97/82، و 25/86 درصد می‌باشد. حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره چای سبز در برابر اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، سودوموناس سیرینگه بطور معنی دار سه برابر بیشتر از مهارکنندگی عصاره چای سیاه می باشد. مهار‌کنندگی عصاره چای سبز در برابر زانتوموناس کمپستریس و مهار کنندگی عصاره چای سیاه در برابر سودوموناس سیرینگه بطور معنی دار بیشتر از سه باکتری دیگر مورد مطالعه بود. بسیاری از اثرات درمانی و پیشگیری مرتبط با مصرف چای سبز و چای سیاه را می‌توان مرتبط با ظرفیت نسبتا بالای مهار رادیکالهای آزاد در نظر گرفت. ظرفیت مهار رادیکالهای آزاد و آنتی‌اکسیدانی چای سبز بطور معنی دار یک و نیم برابر چای سیاه می باشد. توانایی مهار‌کنندگی هر دو عصاره در برابر پاتوژن‌های گیاهی بطور نسبی و معنی‌دار بیشتر از پاتوژن‌های انسانی است. از فراورده های مختلف و شاید پسماند چای سیاه و چای سبز برای کنترل میکروارگانیزم‌های آسیب‌رسان می‌توان استفاده کرد.
پژوهشگران	سجاد آتشی (نفر چهارم)، مراحم آشنگرف (نفر سوم)، فاطمه علیجانی (نفر دوم)، مسعود حیدری زاده (نفر اول)