مشخصات پژوهش

عنوان	اثر کنزیوتیپ بر فعالیت الکترومیوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی ورزشکاران با ناپایداری مزمن مچ پا در حین اجرای آزمون های تعادلی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	کنزیوتیپ، سطح فعالیت، نسبت هم انقباضی، آزمون زمان ایستادن روی یک پا، آزمون تعادل ستاره ای
چکیده	هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر کنزیوتیپ بر فعالیت الکترومیوگرافی منتخبی از عضلات اندام تحتانی ورزشکاران با ناپایداری مزمن مچ پا در حین اجرای آزمون های تعادلی بود. روش شناسی: در یک مطالعه نیمه تجربی تعداد 24 ورزشکار (12 نفر با ناپایداری مزمن مچ پا و 12 نفر سالم) به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. فعالیت الکتریکی 8 عضله تیبیالیس قدامی، نازک نی طویل، دوقلوی داخلی و خارجی، نعلی، پهن داخلی و خارجی و عضله نیمه وتری در حین انجام آزمون های تعادلی زمان ایستادن روی یک پا و آزمون تعادل ستاره ای برای بررسی سطح فعالیت و نسبت هم انقباضی عضلات، ثبت شد. از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که کنزیوتیپ تاثیر معنی‌داری بر سطح فعالیت عضلات و نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون های زمان ایستادن روی پا نداشت، همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در سطح فعالیت عضلات و نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای زمان ایستادن روی یک پا وجود نداشت (05/ 0 p˂). در مقابل کنزیوتیپ تاثیر معنی‌داری بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادلی ستاره-ای داشت (05/ 0p˃) اما نتایج بین دو گروه معنی‌دار نبود (05/ 0 p˂). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر کنزیوتیپ بر نسبت هم انقباضی عضلات در حین اجرای آزمون تعادل ستاره ای پیشنهاد می شود که از آن جهت بهبود تعادل پویا استفاده گردد.
پژوهشگران	مهرداد عنبریان (استاد مشاور)، سیدحسین حسینی مهر (استاد راهنما)، حسن رحیمی (دانشجو)