مشخصات پژوهش

عنوان	اثر بخشی معنا درمانی بر کیفیت روابط والد-فرزند، استرس والد گری، تاب آوری و وضعیت روانی والدین کودکان معلول جسمی-حرکتی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	معنا درمانی، کیفیت روابط والد-فرزند، استرس والد گری، تاب آوری، وضعیت روانی، معلولیت جسمی-حرکتی.
چکیده	پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر کیفیت روابط والد-فرزند، استرس والد گری، تاب آوری و وضعیت روانی در والدین کودکان معلول جسمی-حرکتی انجام گرفت. در این پژوهش از طرح تک موردی ABA استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامی والدین کودکان معلول جسمی-حرکتی 4 تا 18 سال ساکن شهر سنندج بود. روش معنا درمانی در 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی و براساس پروتکل دزلیک و قانوم (2015) به 6 نفر از والدین کودکان معلول جسمی-حرکتی آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی (DASS-21)، مقیاس استرس والدینی (PSS)، پرسشنامه تاب آوری (CD-RISC)، مقیاسی برای سنجش تعامل والد- فرزندی (PACHIQ-R) و پرسشنامه معنا در زندگی (MLQ) استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که معنا درمانی گروهی بر استرس والد گری، تاب آوری و وضعیت روانی والدین کودکان معلول جسمی-حرکتی تأثیر گذار بود، در حالی که این روش درمانی بر کیفیت روابط والد-فرزند تأثیر قابل قبولی نداشت. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان دهنده لزوم آموزش و آگاهی بخشی به والدین در زمینه نحوه مواجه شدن با معلولیت فرزند خود، کاهش استرس و افزایش تاب آوری در برخورد با مسائل و مشکلات آنان و به طور کلی بیانگر ضرورت توجه بیشتر از جانب نهاد های حمایتی به خانواده های افراد دارای معلولیت است.
پژوهشگران	امید عیسی نژاد (استاد راهنما)، اوین محمدی (دانشجو)، سالار فرامرزی (استاد مشاور)