عنوان	خودشیفتگی در اشعار عمربن ابی ربیعه و خاقانی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	شعرـ خودشیفتگی ـ عُمَربن ابی ربیعه ـ خاقانی
چکیده	مفهوم روانشناختی نارسیسیسم یا خودشیفتگی جلوهای بسیار آشکار و پر تکرار در اشعار عُمَربن ابی ربیعه و خاقانی دو شاعر از دو دیار مختلف دارد. این پژوهش تلاش می کند ضمن ارائه تعریفی واضح از معنای خودشیفتگی و تحلیل عوامل پیدایش آن در شخصیّت و ادبیات عمربن ابی ربیعه و خاقانی، سطوح متعدد این معنا را در اشعار آن ها تحلیل کند. عُمَربن ابی ربیعه و خاقانی در شعرخویش پدیده خودشیفتگی را به گونه ای مبسوط، هنرمندانه و با برنامه جای داده اند و شخصیت حقیقی و هنری خود را ستوده اند. بر این اساس، این پژوهش در سه سطح مختلف از مفهوم خودشیفتگی را در اشعار آن ها نظاره کرده و نمونه های مرتبط با هر یک را مورد مطالعه قرار داده است. این سه سطح به ترتیب عبارت اند از: خودشیفتگی فردی، خودشیفتگی در برابر مردم عادی، و خودشیفتگی در برابر منتقدان. براساس این دسته بندی، هر دو شاعر به موازات تشدید مخالفت مخاطب، سطح خودشیفتگی خود را افزایش می دهند.
پژوهشگران	محمد رضا عزیزی پور (استاد راهنما)، جمیله ارشدی (دانشجو)