|
عنوان
|
بررسی همگرایی سازه در معماری بومی مناطق کوهستانی ،نمونه موردی روستای هورامان
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
هورامان،همگرایی،معماری بومی،اقلیم
|
|
چکیده
|
هر معماری و سازه در تعاملی چند هزار ساله انواع فضاسازی کاربری های مختلف را خلق کرده اند که امروزه این تعامل همگرایی نامیده شده است یعنی عجین شدن سازه و تبلور آن را در معماری بومی کشور خودمان که با تدبیر سازندگان بنا در راستای همسویی با محیط به انسجام رسیده است و در این مقاله به معماری کوهستانی قسمتی از زاگرس با نمونه موردی هورامان تخت پرداخته شده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی سازه در معماری هورامان و نحوه پیوند آنها با یکدیگر است.سازه و معماری به صورت دو عضو لاینفک، که این همگرایی در راستای پاسخ به نیازهای اقلیمی، اقتصادی،اجتماعی،ایستایی و... می باشد عواملی مانند مصالح، تعیین کننده سازه که خود برگرفته از محیط و کاملا بوم آورد بوده اند با فضاسازی بهینه و متناسب با محیط مورد نظر این همگرایی را به نحو احسن پیش برده است و به مفاهیم زیبایی شناسی،توجه به دید بصری و عملکرد همسو با اقلیم توجه خاصی شده است و در نهایت این معماری قدمت خود را مدیون این هماهنگی و توازن معماری و پیوند با سازه بوده است.
|
|
پژوهشگران
|
صلاح الدین مولانایی (نفر سوم)، سیمین شهبازی (نفر دوم)، سونیا رسولی (نفر اول)
|