مشخصات پژوهش

عنوان	اثر پوشش خوراکی صمغ دانه ریحان و عصاره سرخارگل بر عمر انباری و کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	پوشش خوراکی، عمر انبارمانی، صمغ دانه ریحان، خواص کیفی و حسی
چکیده	توت فرنگی به دلیل بافت نرم، مقدار آب زیاد، تنفس بالا و حساسیت به پوسیدگی های میکروبی و قارچی یکی از میوه های بسیار فسادپذیر بوده و طول عمر پایینی دارد. تاکنون مطالعات فراوانی جهت اعمال تیمارهای مفید در مرحله قبل و پس از برداشت توت فرنگی با هدف افزایش عمر انبارمانی آن صورت گرفته است. کاربرد ترکیبات شیمیایی مصنوعی ضدقارچی به منظور افزایش ماندگاری این میوه نگرانی های فراوانی به دنبال داشته است. به دلیل مخاطرات زیست محیطی ناشی از کاربرد فیلم های مصنوعی و تجزیه ناپذیر، پژوهشگران زیادی به تولید پوشش های خوراکی طبیعی برای نگهداری موادغذایی از جمله میوه ها و سبزی ها روی آورده اند. این پژوهش در غالب دو آزمایش مجزا انجام شد. در آزمایش اول اثر پوشش خوراکی صمغ دانه ریحان در چهار سطح (0، 1%، 2% و 3%) بر کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم پاروس مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها در طی دوره ذخیره سازی (دمای 1 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 95%) در روزهای 0، 4، 8، 12 و 16 خصوصیات فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی مورد ارزیابی قرار گرفت. توت فرنگی های پوشش داده شده با پوشش صمغ دانه ریحان در غلظت های مختلف از نظر کیفی و حسی نسبت به نمونه های شاهد بهتر بودند اما غلظت 1% آن از نظر خصوصیات فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی مانند کنترل کاهش وزن و سفتی، رشد میکروارگانیسم ها، مواد جامد محلول و اسیدیته، اسیدآسکوربیک، آنتوسیانین، ترکیبات فنولی، ظرفیت ضداکسایشی، فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز موثر واقع شد و غلظت 3% آن از نظر ویژگی های حسی نظیر رنگ، عطر و بو، مزه و بافت مورد پذیرش کلی مصرف-کنندگان قرار گرفت. بنابراین پوشش صمغ دانه ریحان 1% به عنوان غلظت بهینه تشخیص داده شد. در آزمایش دوم اثر ترکیبی پوشش بهینه صمغ دانه ریحان (1%) به همراه عصاره سرخارگل (در 3 غلظت 5/0، 5/1 و 3 درصد) به عنوان ماده ضدمیکروبی بر میوه توت فرنگی بررسی شد. زمان های اندازه گیری و پارامترهای مختلف اندازه گیری شده همانند آزمایش اول بود. در این آزمایش پوشش های حاوی ماده ضدمیکروبی سرخارگل در هر سه غلظت نسبت به نمونه های شاهد و صمغ دانه ریحان 1% به تنهایی خواص کیفی (نظیر خواص میکروبی، فیزیکی و بیوشیمیایی) و حسی بهتری را دارا بوده و در بین غلظت های مختلف آن غلظت 3% بهترین نتیجه را داد.
پژوهشگران	ناصر قادری (استاد مشاور)، آریو امامی فر (استاد راهنما)، فروزان مرادی (دانشجو)