عنوان
|
ارزیابی ردپای اکولوژیکی دانشگاه کردستان
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
ردپای اکولوژیکی، توسعه پایدار، ظرفیت زیستی، گازهای گلخانه ای، ارزیابی مصرف منابع طبیعی، محیط زیست، دانشگاه و محیط های آموزشی
|
چکیده
|
با توجه به مسائل بحرانی زیست محیطی در عصر حاضر، روشن است که مفهوم پایداری و توسعه پایدار در سطح جوامع مختلف بیشتر از گذشته مورد توجه کارشناسان و اذهان عمومی قرار گرفته است. از اوایل مطرح شدن توسعه پایدار ابزارهای گوناگونی برای سنجش پایداری مطرح شد. یکی از این ابزارها که با دقت بیشتری میزان عملکرد انسان را در استفاده از منابع طبیعی و تولید گازهای گلخانه ای و زباله ارزیابی می کند و در سطح آکادمیک توجه متخصصان را به خود جلب کرده ردپای اکولوژیکی است. امروزه مؤسسات آموزش عالی نقش بسیار پررنگی در توسعه و آموزش این مدل ایفا می کنند؛ لذا در این تحقیق به ارزیابی ردپای اکولوژیکی در دانشگاه کردستان پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی – توسعه ای بوده و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و آمایش های میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل دانشجویان، اساتید هیأت علمی و کارکنان دانشگاه کردستان می شود. به منظور ارزیابی ردپای اکولوژیکی این مرکز آموزشی، 5 شاخص گاز، برق، آب، غذا و زباله در طول دوره 4 ساله (1394-1391) اندازه گیری شده است. بر اساس مدل ردپای اکولوژیکی؛ نتایج تحقیق نشان می دهد که بیشترین ردپای اکولوژیکی در دانشگاه کردستان در این 4 سال به بخش انرژی (گاز و برق) و کمترین آن نیز به مصرف آب برمی گردد، همچنین تحلیل ردپای اکولوژیکی در دانشگاه کردستان نشان می دهد که این مرکز آموزشی نه تنها روند پایداری را در سال های اخیر طی نکرده است بلکه در مقایسه با نمونه های موردی در جهان، جز دانشگاه های با بیشترین سرانه ردپای اکولوژیکی می باشد. در این راستا جهت کاهش مصرف منابع طبیعی و تولید زباله، ضمن ارائه برنامه راهکار کاهش ردپای اکولوژیکی به مدیران دانشگاه، ایجاد فرهنگ سازمانی در راستای پایداری محیطی به عنوان پیشنهاد اصلی مطرح شده است.
|
پژوهشگران
|
صلاح الدین ویسی (استاد مشاور)، هوشمند علیزاده (استاد راهنما)، وریا لطفی (دانشجو)
|