مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر شدت گرم کردن بر سطوح کاتکولامینی و عملکرد دختران ورزشکار نخبه راگبی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	گرم کردن، آدرنالین، نورآدرنالین، عملکرد، دختران نخبه راگبی
چکیده	مقدمه:سطوح افزایش یافته ی آدرنالین و نور آدرنالین کمک کننده های مهمی در عملکرد ورزشی می باشند، چرا که هر دو هورمون دارای اثرات مثبتی بر دستگاه های قلب و عروق و سوخت و ساز بدن هستند.به طور معمول، ورزشکاران قبل از شروع تمرین یا مسابقه گرم می کنند. گرم کردن هم ازنظر جسمی و هم از نظر روانی، ورزشکار را برای تمرین یا مسابقه آماده می سازد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات دو شدت متفاوت گرم کردن بر سطوح آدرنالین و نورآدرنالین بود. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر 12 نفر از بازیکنان دختر نخبه ی راگبی (میانگین سن:17/2±6/20 سال، قد: 95/2±6/167 سانتی متر، وزن: 23/4±97/61 کیلوگرم)، در دو جلسه ی مجزا با فاصله زمانی 48 ساعت شرکت داشتند. طرح تحقیق به صورت متقاطع بود. آزمودنی ها در هردو جلسه، تست های میدانی ویژه ی راگبی و یک نیمه بازی واقعی را متعاقب دو شدت متفاوت گرم کردن (40%-50%و 70%- 85%HRMAX) اجرا کردند.جمع آوری نمونه های بزاق در سه فاصله زمانی سطح استراحتی، پس از گرم کردن و پس از تست های میدانی جهت بدست آمدن سطوح کاتکولامین بزاقی صورت پذیرفت. جهت بررسی تغییرات درون و برون گروهی و همچنین همبستگی ها، پس از بررسی توزیع طبیعی داده ها، از آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه های مکرر، تی همبسته و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.کلیه ی مراحل آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 24 و در سطح معناداری 05/0P˂انجام شد. یافته ها: سطح کاتکولامین ها در فاصله زمانی پس از گرم کردن و پس از تست های میدانی نسبت به سطح استراحتی بطور معناداری افزایش یافت (به استثنای گروه کم شدت که آدرنالین آن ها در فاصله ی پس از تست های میدانی نسبت به سطح استراحتی تغییر معناداری نداشت). اما در هیچ یک از فواصل زمانی، بین دو گروه گرم کردن با شدت های مختلف، تفاوت معناداری مشاهده نشد. عملکرد آزمودنی هایی که با شدت بالا گرم کردند، در مؤلفه های قدرت دست راست، قدرت دست چپ، مسافت شوت و مسافتپاس، بهبود معناداری نشان داد. نتیجه گیری:یافته های این تحقیق تغییرات معناداری را در پاسخ کاتکولامینی را در اثر گرم کردن راگبی کاران نشان داد اما بین دو روش متفاوت گرم کردن با دو شدت مختلف تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از آن جایی که پاسخ های سمپاتوآدرنالی بسیار تحت تاثیر شدت تمرین قرار می گیرد، به نظر می رسد شدت فعالیتی که به عنوان گر
پژوهشگران	اصغر جلالی (نفر چهارم)، آرزو احمدپور (نفر سوم)، مهدی عباس پور (نفر دوم)، مریم رضایی نیا (نفر اول)