مشخصات پژوهش

عنوان	اثر پوشش خوراکی آلژینات حاوی نانواکسید روی بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی و میکروبی توت فرنگی طی دوره انبارداری
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	عمر ماندگاری، خواص کیفی، پوشش خوراکی، نانوذرات
چکیده	توت فرنگی محصولی ارزشمند می باشد که منبع مناسبی از ترکیبات زیست فعال می باشد. توت فرنگی، بسیار فساد پذیر بوده و در طول دوره کوتاه نگهداری بخش عمده ای ازآن فاسد می گردد. نرمی بافت، اختلالات فیزیولوژیکی، آلودگی های میکروبی (باکتریایی و قارچی)، از جمله عوامل مؤثر درکاهش کیفیت خوراکی و طول عمر ماندگاری این محصول با ارزش در طی انبارداری در سردخانه می باشند. تا کنون مطالعات فراوانی در خصوص اعمال تیمارهای موثر در مرحله پیش و پس از برداشت توت فرنگی با هدف افزایش عمر انبارمانی آن انجام گرفته است. از جمله راه های افزایش ماندگاری استفاده از ترکیبات شیمیایی و قارچ کش ها می باشد که اثراتی سوء برای سلامت مصرف کننده و محیط زیست به جا می گذارند. در سال های اخیر استفاده از پوشش های خوراکی به عنوان یک روش ایمن گسترش یافته است. پوشش های خوراکی زیست-تجزیه پذیر بوده و باعث ایجاد لایه ای نازک در اطراف محصول می شود. این پژوهش در غالب دو آزمایش مجزا انجام شد درآزمایش اول اثر پوشش خوراکی آلژینات در چهار سطح (0، 1%، 2%، 3%) بر کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم پاروس مورد بررسی قرار گرفت. پس از اعمال تیمارها در طی دوره ذخیره سازی (در دمای 1 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 95%) در روزهای 0، 4، 8، 12، 16 و 20 خصوصیات فیزیکی، بیوشیمیایی و میکروبی مورد ارزیابی قرار گرفت. توت فرنگی های پوشش دار شده با پوشش آلژینات سدیم در غلظت های مختلف از نظر کیفی و حسی نسبت به نمونه های شاهد بهتر بودند اما رشد میکروارگانیسم ها، میزان کربوهیدرات محلول و فعالیت آنزیم پراکسیداز در پوشش آلژینات 1% نسبت به سایر تیمارها کمتر بوده، میزان ظرفیت ضداکسایشی، اسیدآسکوربیک، فنل، فلاونوئید، و فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز بیشتربوده است. بنابر نتایج مذکور پوشش آلژینات 1 % به عنوان غلظت بهینه تشخیص داده شد. در آزمایش دوم اثر دوگانه نانوذرات اکسیدروی به عنوان عامل ضد میکروب به همراه پوشش بهینه آلژینات بر میوه توت فرنگی بررسی شد. در واقع تیمار ها شامل شاهد، آلژینات خالص، آلژینات + 25/0 گرم نانوذره اکسیدروی، آلژینات + 75/0 گرم نانوذره اکسیدروی، آلژینات + 25/1 گرم نانوذره اکسیدروی بود. زمان های اندازگیری و پارامتر های اندازگیری شده همانند آزمایش اول بود. در این آزمایش نیز پوشش های حاوی نانوذرات اکسیدروی در هر سه غلظت نانواکسیدروی
پژوهشگران	ناصر قادری (استاد مشاور)، سودابه باویسی (دانشجو)، آریو امامی فر (استاد راهنما)