|
چکیده
|
طنز و طنزآوری یکی از شیوه های خاص برای بیان مسائل انتقادی و نارسایی های جامعه، همراه با خنده و شوخی است. طنز آینه تمام نمای حقیقت از سویی و بیانگر نابسامانی ها، زشتی ها، پلشتی ها و معایب فرد و جامعه از سوی دیگر است. از این روست که طنزپرداز، پاسدار ارزش های انسانی است. ابوالشمقمق، یکی از شاعران عصر عباسی است که در شعر خویش طنز و هجو را با هم در آمیخته است. وی در شعر خود از نابسامانی مالی و بدشانسی خویش در دستیابی به مال و مقام به شدت نالان است. پژوهش حاضر بر آن است با استفاده از روش توصیفی به بررسی و تبیین طنز در دیوان وی بپردازد.
|