مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابی خصوصیات کیفی و کمی و عمر انبار داری توت فرنگی با بکارگیری پیش سرد کن در مقایسه با روش سنتی
نوع پژوهش	طرح پژوهشی خاتمه یافته
کلیدواژه‌ها	اسید آسکوربیک، افت وزن، باکتری های مزوفیل هوازی، کپک و مخمر، عمر انبارمانی
چکیده	توتفرنگی میوهای فسادپذیر، حساس به آلودگی های میکروبی، آسیب های مکانیکی و نابسامانی های فیزیولوژیکی است. حرارت مزرعه و حرارت ناشی از تنفس دو عامل تاثیر گذار در کیفیت پس از برداشت این میوه می باشند. لذا سرد کردن توت فرنگی بلافاصله پس از برداشت با هدف افزایش عمر ماندگاری و بهبود خصوصیات کیفی آن ضروری است. این تحقیق به منظور بررسی اثر پیش سرد کردن بر خصوصیات میکروبی و فیزیکو شیمیایی دو رقم توت فرنگی طی انبارداری انجام گرفت. پس از برداشت و بسته بندی دو رقم توت فرنگی (کویین الیزا و کردستان)، از هر رقم، نیمی از بسته ها پس از نگهداری در مزرعه و نیمه دیگر پس از پیش سرد کردن به سردخانه (دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد) منتقل شدند. پایداری میکروبی و خصوصیات فیزیکو شیمیایی(افت وزن، اسید آسکوربیک، محتوی آنتوسیانین، فنل کل، ظرفیت ضد اکسایشی، اسیدیته، pH و کل مواد جامد محلول) توت فرنگی های پیش سرد شده در مقایسه با نمونه های بدون پیش سرد هر چهار روز یکبار و در طی 20 روز انبارداری با استفاده از آزمایش فاکتوریل و بر پایه طرح آماری کاملاً تصادفی، طی سه تکرار ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که آلودگی میکروبی، درصد افت وزن و میزان نابودی اسیدآسکوربیک در توت فرنگی های پیش سرد شده در مقایسه با نمونه های بدون پیش سرد تا 20 روز پس از انبارمانی، کاهش معنی داری (p <0.05) دارد. همچنین، اسیدیته، کل مواد جامد محلول، محتوی آنتوسیانین، فنل کل و ترکیبات ضد اکسایشی در توت فرنگی های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد افزایش معنی داری (p <0.05) را نشان داد. به طور کلی می توان چنین نتیجه گرفت که به کارگیری تیمار پیش سرد کردن در توت فرنگی های رقم کویین الیزا در مقایسه با رقم کردستان در کاهش آلودگی های میکروبی، افت وزن و همچنین ممانعت از افت ویژگی های بیوشیمیایی تاثیر گذار تر می باشد.
پژوهشگران	آریو امامی فر (مجری اول)