|
عنوان
|
تاثیر هیپوکسی تناوبی بر میزان انسولین ، گرلین و حداکثر اکسیژن مصرفی در بیماران چاق مبتلا به دیابت نوع 2
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
هیپوکسی، بیماران دیابتی، گرلین، حداکثر اکسیژن مصرفی
|
|
چکیده
|
مقدمه: قرار گرفتن در معرض ارتفاع و محیط هیپوکسی باعث کاهش وزن و انواع مختلف سازگاری های اندوکرینی می شود، که کشف مکانیسم های آن می تواند ابزار جدیدی را برای درمان چاقی و پیشگیری از دیابت در آینده فراهم کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر میزان گرلین سرم ، انسولین ، قند خون حالت ناشتا و حداکثر اکسیژن مصرفی افراد چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش شناسی: 10 آزمودنی چاق و مبتلا به دیابت نوع دو، با میانگین شاخص توده بدن 4/2±02/32 کیلوگرم بر متر مربع، و دامنه سنی 50 تا 70 سال، داوطلب شرکت در پژوهش بودند. مداخله شامل 15 جلسه هیپوکسی تناوبی در 15 روز مداوم و در هر روز یک ساعت بود. گرلین ، انسولین و قند حون حالت ناشتا در 3 نوبت (پیش آزمون ، روز هفتم ، و پس آزمون ، با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر) ، در حالی که BMI و VO2max در 2 نوبت (پیش و پس آزمون ، با استفاده از روش آماری t همبسته) اندازه گیری شدند. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد قرارگیری در معرض هیپوکسی تناوبی کوتاه مدت (7 روز) و میان مدت (15 روز) تاثیری بر سطوح سرمی هورمون های گرلین ، انسولین ، گلوکز و همچنین شاخص توده بدن ندارد(05/0
|
|
پژوهشگران
|
سارا غریب شی (نفر پنجم)، احسان حسینی بیدختی (نفر چهارم)، وحید تادیبی (نفر سوم)، سکینه نیک سرشت (نفر دوم)، داریوش شیخ الاسلامی وطنی (نفر اول)
|