مشخصات پژوهش

عنوان	برنامه ی درسی پنهان: مطالعه ی موردی شیوه های مدیریت کلاس معلمان و تأییدجویی دانش-آموزان
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	برنامه ی درسی. برنامه ی درسی پنهان. مدیریت کلاس، تأییدجویی
چکیده	یکی از اشکال مهم برنامه ی درسی، برنامه ی درسی پنهان است. شیوه ی مدیریت و برخورد معلم با دانش آموزان نیز یکی از عوامل اساسی در برنامه ی درسی پنهان محسوب می شود. هر یک از دانش آموزان دوست دارند که مورد توجه و تشویق معلم خود قرار گیرند. به همین خاطر است که در دوران ابتدایی بیشتر از آن که دانش و معلومات معلم برای دانش آموزان مهم باشد رفتارهای او مورد توجه دانش آموزان قرار می گیرد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی مدیریت کلاس معلمان در مدارس به عنوان جزئی از برنامه ی درسی پنهان و ارتباط آن با تأییدجویی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر سنندج می باشد. روش انجام پژوهش از نوع تلفیقی و جامعه ی آماری شامل دانش آموزان پایه ی پنجم ابتدایی شهر سنندج در سال تحصیلی88-89 است. نمونه ی این پژوهش یک نمونه ی هدف مند و شامل دو کلاس می-باشد که یکی از آن ها دارای معلمی است که در اداره ی کلاس دارای رویکرد اقتدارگرا است و دیگری دارای معلمی است که از روش استقلال گرا استفاده می کند. ابزار اندازه گیری نیز شامل چک لیست مشاهده ی مستقیم و پرسش نامه محقق ساخته است که برای تضمین روایی و پایایی آن از نظرات متخصصان علوم تربیتی استفاده شده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از آن است که دانش معلم اقتدارگرا یک دانش مرکزی محسوب می شود و دانش آموزان به شدت در پی تایید دانش معلم خود و تقلید ذهنی از او هستند.معلم اقتدارگرا در اداره ی کلاس نیز دانش آموزان را به شدت کنترل می کند. در کلاس او تقسیم قدرت زیادی به چشم می خورد و تعداد معدودی از دانش آموزان مورد توجه او قرار می گیرند. دانش آموزان او میزان بالایی از تایید جویی را بروز می دهند به گونه ای که حتی زمانی که دانش آموزان زرنگ کلاس مورد ارزیابی قرار می گیرند دچار استرس و اضطراب می شوند. در کلاس معلم استقلال گرا معلم به دانش کسب شده توسط خود دانش آموزان احترام می گذارد. دانش آموزان کم تر در پی تایید جویی مفرط بر می آیند و میزان تایید جویی آن ها به اندازه ی کلاس های معلم اقتدارگرا نیست. دانش آموزان حتی دانش آموزانی که از نظر پیشرفت تحصیلی از دیگران ضعیف تر هستند هنگام ارزیابیاسترس ندارند. روابط دانش آموزان با هم و با معلم مبتنی بر همکاری است و معلم کمتر از تنبیه و بیشتر از تشویق استفاده می کند.
پژوهشگران	نعمت الله ناصرزاده (نفر دوم)، مصطفی قادری (نفر اول)