در اقتصاد مدرن، سرمایه‌گذاری به عنوان یک عنصر اساسی در توسعه اقتصادی و خلق ارزش در بنگاه‌های اقتصادی به شمار می‌رود. بهبود کارایی سرمایه‌گذاری به واسطه انتخاب دقیق و بهینه منابع مالی می‌تواند منجر به رشد و شکوفایی اقتصادی شود. به عبارت دیگر، عدم کارایی در سرمایه‌گذاری نه تنها می‌تواند ارزش بازار شرکت‌ها را کاهش دهد، بلکه بر فرآیند تخصیص بهینه منابع در سطح کلان اقتصادی نیز تأثیر منفی می‌گذارد. سیاست‌های پولی که به عنوان ابزارهای کلیدی در اختیار بانک‌های مرکزی قرار دارند، تأثیرات گسترده‌ای بر ثبات اقتصادی و هدایت جریان‌های مالی دارند. این سیاست‌ها با استفاده از متغیرهایی چون نرخ بهره و میزان نقدینگی می‌توانند به‌طور مستقیم بر رفتار سرمایه‌گذاران و تصمیمات اتخاذ شده توسط شرکت‌ها اثرگذار باشند. به طور مثال، سیاست‌های پولی انبساطی می‌توانند با کاهش نرخ بهره و هزینه‌های تأمین مالی، ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش دهند و اطمینان بیشتر را برای سرمایه‌گذاران فراهم کنند. همچنین، قابلیت مقایسه حسابداری به عنوان یک مؤلفه کلیدی در افشای اطلاعات مالی، نقش بسزایی در فرآیندهای تصمیم‌گیری مالی ایفا می‌کند. این قابلیت با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و افزایش شفافیت در اطلاعات مالی، به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا تحلیل‌های دقیق‌تری از فرصت‌های سرمایه‌گذاری داشته باشند. به همین دلیل، قابلیت مقایسه حسابداری به‌عنوان عاملی مؤثر در ارتقاء کارایی سرمایه‌گذاری در شرایط مختلف اقتصادی به حساب می‌آید. بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی ارتباط سیاست پولی و کارایی سرمایه‌گذاری با نقش تعدیلگر قابلیت مقایسه اطلاعات حسابداری پرداخته است. نمونه آماری این مطالعه شامل 134 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران و به مدت 11سال، از 1392 تا 1402 انجام شده است. در این راستا، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش رگرسیون چند متغیره در داده‌های پانل استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که سیاست پولی تأثیر مثبت و معناداری بر کارایی سرمایه‌گذاری شرکت‌ها دارد. همچنین نتایج تحقیق مبین اثرگذاری منفی و معنادار سیاست پولی بر سرمایه‌گذاری کمتر از حد می‌باشد. براین اساس می‌توان اظهار داشت که در هنگام اجرای سیاست پولی انبساطی، از میزان سرمایه‌گذاری کمتر از حد کاسته شود. علاوه بر این، یافته‌های تحقیق نشان داد که قابلیت مقایسه اطلاعات حسابداری، نقش تعدیلگر مثبت و معناداری در ارتباط بین سیاست پولی و کارایی سرمایه‌گذاری ایفا کرده است. بدین ترتیب، این قابلیت می‌تواند در هنگام اجرای سیاست‌های پولی انبساطی به افزایش کارایی سرمایه‌گذاری کمک کند. نتایج پژوهش نشان داد که قابلیت مقایسه اطلاعات حسابداری، نقش تعدیلگر منفی و معناداری در ارتباط بین سیاست پولی و سرمایه‌گذاری کمتر از حد ایفا کرده است. بدین ترتیب می‌توان اظهار داشت که افزایش قابلیت مقایسه اطلاعات حسابداری می‌تواند آثار منفی ناشی از سیاست‌های پولی انقباضی را به‌طور مؤثری کاهش دهد. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت بهبود کیفیت اطلاعات مالی و تقویت قابلیت مقایسه حسابداری به‌عنوان ابزاری کلیدی برای بهبود کارایی سرمایه‌گذاری در قالب‌های مختلف سیاسی-اقتصادی تأکید دارد.
