شوک ها و نوسانات اقتصادی پیاپی در سال های اخیر سبب بی انضباطی در سیاست های اقتصادی دولت شده است که این مسئله نااطمینانی سیاست های اقتصادی را تشدید نموده است. با توجه به اینکه چنین شرایطی تصمیمات مالی و کیفیت گزارشگری واحدهای تجاری می تواند اثرگذار باشد؛ پژوهش حاضر به بررسی ارتباط نااطمینانی سیاستهای اقتصادی با مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی و قابلیت مقایسه صورت های مالی با نقش تعدیلگری چرخه عمر شرکت ها می پردازد. در پژوهش حاضر داده های 125 واحد تجاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1391 تا 1397 مورد بررسی قرار گرفت. جهت اندازه گیری مدیریت سود از اقلام تعهدی اختیاری مطابق مدل کوتاری و همکاران(2005) استفاده شد. قابلیت مقایسه صورت های مالی مطابق مدل دیفرانکو و همکاران (2011) و شاخص نااطمینانی سیاستهای اقتصادی با استفاده از الگوی خود رگرسیونی واریانس شرطی محاسبه گردید و طبقه بندی واحدهای تجاری در مراحل مختلف چرخه عمر مطابق مدل دیکنسون (2011) صورت پذیرفت. نتایج نشان میدهد که نااطمینانی سیاست های اقتصادی با مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی رابطه مثبتی دارد و این ارتباط در مرحله ایجاد و رشد تضعیف گردیده و در مرحله بلوغ شدت می یابد اما مرحله افول، اثر معناداری بر این رابطه ندارد. علاوه بر این نااطمینانی با مقایسه پذیری صورت های مالی رابطه مثبت دارد که در مراحل بلوغ و افول این رابطه تشدید می گردد. اما اثر تعدیلگری مراحل ایجاد و رشد بر رابطه مزبور مشاهده نگردید. بنابراین می توان گفت با افزایش نااطمینانی سیاستهای اقتصادی، فرصت و انگیزه لازم جهت اقدام به مدیریت سود توسط مدیران افزایش می یابد. همچنین یافتههای پژوهش نشان داد که با افزایش نااطمینانی سیاستهای اقتصادی طی دوره پژوهش، قابلیت مقایسه نیز افزایش یافته است. به علاوه شواهد حاکی از آن است که مراحل چرخه عمر شرکت تاثیر ناهمگنی بر ارتباطات ذکر شده دارد.
