هدف این پژوهش، بررسی برنامه درسی چند هفتگی و دلالت های آن برای چشم اندازهای نوین آموزش عالی می باشد. سُُوال اساسی پژوهش عبارت بود از این که، برنامه درسی چند فرهنگی چیست؟ چه ضرورتی دارد؟ و دلالت های آن برای چشم اندازهای نوین آموزش عالی چه می باشد؟ رویکرد روش شناختی در این پژوهش، روش کیفی، از نوع کتابخانه ای- اسنادی و در ردیف مطالعات توصیفی – تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات از طریق اسناد و مدارک و سایر نوشته های مربوط بوده و با توجه به ماهیت موضوع، روش تجزیه و تحلیل در این پژوهش به شیوه توصیف، تحلیل و استنتاج نظری بوده است. یافته های این پژوهش ضمن مشخص کردن مفهوم برنامه درسی چند فرهنگی نشان داد که توجه به آموزش چند فرهنگی و برنامه درسی مبتنی بر آن در آموزش عالی، در شرایط کنونی جهانی و ملی یک ضرورت اجتناب پذیر بوده و می تواند منشاءبسیاری از تحولات اساسی در جامعه قرار گیرد. در واقع نتایج این پژوهش بیانگر این بود که توجه به فرهنگ ها و زمینه های فرهنگی متفاوت در آموزش و یادگیری می تواند به اقتضای ضرورت های جهانی، سازگاری اجتماعی و قابلیت زندگی مسالمت آمیز را بالا برده و ملزومات شکل گیری هویت های سازگار را فراهم نماید. در نهایت پیشنهادها و راهکارهای مناسبی برای برنامه ریزان درسی و متخصصان تعلیم و تربیت در آموزش عالی مشخص شده تا با شناخت از مفهوم و ضرورت برنامه درسی چند فرهنگی، با دقت و تآمل بیشتری به تهیه و تدوین برنامه های خود اقدام نمایند.
