پژوهش حاضر، منابع کمک خواهی دانش آموزان دختر و پسر مقاطع راهنمایی و متوسطه شهر تبریز را که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار داد. برای اندازه گیری رفتار کمک خواهی و فعالیت های مرتبط با پیشرفت تحصیلی از پرسشنامه های حبیبی و سرمد استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمونهایT مستقل استفاده گردید. نتایج نشان داد که دانش آموزان به هنگام مواجه شدن با مشکل درسی در ریاضیات، بیشتر از کمک خواهی رسمی از معلم استفاده می کنند. دانش آموزان دختر به هنگام نیاز بیشتر، از دانش آموزان پسر برای حل مشکل درسی خود از کمک دیگران بهره می گیرند و دانش آموزان مقطع متوسطه به هنگام مواجه شدن با مشکلات تحصیلی بیشتر از دانش آموزان مقطع راهنمایی از دیگران کمک می خواهند. همچنین دانش آموزان دارای پیشرفت تحصیلی بالا به هنگام نیاز، بیشتر از سایر دانش آموزان از کمک دیگران استفاده می کنند.
