کم آبیاری یکی از راهکارهای مصرف بهینه آب در اراضی فاریاب است. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تیمارهای آبیاری به میزان 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی در دو سیستم آبیاری قطره ای سطحی و زیر سطحی بر رشد، عملکرد و خصوصیات کیفی دو رقم گوجه فرنگی (شقایق و شهرزاد) در شرایط گلخانه انجام گرفت. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در گلخانه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه کردستان اجرا شد. نتایج نشان داد که تأثیر سطوح مختلف آبیاری بر قطر میوه، سفتی، مواد جامد محلول، pH، اسیدیته، ویتامین ث، لیکوپن، شاخص سطح برگ، عملکرد کل و کارایی مصرف آب در دو رقم گوجه فرنگی شهرزاد و شقایق معنی دار می باشد. بر اساس نتایج بیشترین میزان مواد جامد محلول (47/5 بریکس)، اسیدیته (618/0)، ویتامین ث (4/65 میلی گرم بر گرم وزن میوه) و لیکوپن (89/10 میکروگرم بر گرم وزن میوه) مربوط به تیمار با کمترین درصد آب آبیاری (50 درصد نیاز آبی) می باشد. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین میزان کارایی مصرف آب در تیمار 50 درصد نیاز آبی در روش آبیاری قطره ای زیر سطحی به دست آمد. بیشترین عملکرد محصول نیز مربوط به روش آبیاری زیرسطحی با سطح تأمین 50 درصد نیاز آبی گیاه و برای رقم شقایق (7/29782 کیلوگرم در هکتار) بود. به طور کلی، نتایج این آزمایش بیانگر آن است که کم آبیاری باعث کاهش شاخص های رویشی و افزایش کیفیت پس از برداشت ارقام گوجه فرنگی های مورد آزمایش شده است.
