در این مقاله ساخت فعلی خاصی در گویش هورامی (پاوه ای) مورد بررسی قرار می گیرد که در این جستار ساخت استمراری-تأکیدی نامیده می شود و از پیوند نحوی افعال مضارع اخباری، ماضی استمراری و ماضی ساده با مصدر سازنده این افعال تشکیل می شود. بروز برخی تبعات نحوی مترتب بر تشکیل این ساخت ها را (نظیر عدم امکان حضور مفعول صریح به صورت گروه اسمی آشکار در ساخت های متعدی غیرکنایی و نیز استفاده از نظام واژه بستی به عنوان یگانه راهکار بروز موضوع درونی) می توان با تکیه بر ملاحظات حالت و مفهوم صافی حالت تبیین کرد. نظام واژه بستی به کار رفته در این قبیل ساخت ها، نظام واژه بستی فعلی است. این نظام که در آن عناصر واژه بستی همچون وندهای مطابقه به فعل متصل می شوند، دارای کارکرد های نحوی دوگانه مطابقه و معرفی موضوع است. چگونگی شکل گیری این ساخت ها را نیز می توان از منظری اطلاعاتی و با توجه به نظریه ساختار اطلاعاتی شرح و توصیف کرد. این ساخت های فعلی برای بیان نمود استمراری یا بیان تأکید بر روی عمل فعل به کار می روند. در این میان کارکردِ بیان نمود استمراری به مراتب بی نشان تر است. تفاوت میان این کارکردهای دوگانه را می توان با توجه به تمایز میان کانون های تقابلی و کانون های اطلاعاتی تبیین کرد.
