حفاظت عبارت است از حفظ و نگه داری اکوسیستم طبیعی به طوری که بتواند نقش تولیدی خود را بطور دائم و مستمر حفظ نماید. بر این اساس مدیریت حفاظتی کوتاه مدت و بلندمدت از جمله راهکارهای اجرایی و قابل توصیه برای حفظ جنگل ها می باشد. هدف از مقاله پیش رو بررسی اثر حفاظت کوتاه مدت بر برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک مناطق جنگلی می باشد. تخریب ها و آشفتگی های انسانی در کنار انواع مدیریت های جنگلی، پوشش گیاهی و خاک مناطق جنگلی را تحت تاثیر قرار می دهد. مدیریت ذخیره گاهی (حفاظت و قرق) رایج ترین سیستم حفاظتی اعمال شده در مناطق جنگلی ایران می باشد. بدیهی است همگام با اجرای این نوع از مدیریت خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک به طور مستقیم و غیر مستقیم تحت تاثیر عواملی مانند گیاهان، انسان ها، حیوانات، میکرو ارگانیسم ها و خرد اقلیم دگرگون شده دچار تغییر می شوند. نتایج مطالعات انجام گرفته در این زمینه نشان می دهد که حفاظت کوتاه مدت باعث افزایش کربن آلی، فسفر و نیتروژن کل خصوصیات شیمیایی خاک را بهبود می بخشد. همچنین این نوع مدیریت تا حدودی خصوصیات فیزیکی خاک را بهبود می بخشد. بر این اساس مدیریت ذخیره گاهی (حفاظت و قرق) می تواند با بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک زمینه پایداری، حفظ و زادآوری اکوسیستم های جنگلی را فراهم آورد.
