محیط کشت و تغذیه دو عامل مهم در تعیین کمیت و کیفیت محصولات گلخانه ای هستند. بر همین اساس، پژوهشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه ی گروه باغبانی دانشگاه کردستان روی توت فرنگی رقم آروماس انجام گرفت. عامل اول، دو نوع محیط کشت (مخلوط پرلایت کوکوپیت با نسبت حجمی مساوی و پوکه)، عامل دوم، سه غلظت هیومیک اسید (صفر، 300 و 600 میلی گرم بر لیتر) و عامل سوم، چین های مختلف برداشت بود. در چین های مختلف برداشت صفات کمی و کیفی میوه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج، بیانگر تأثیرپذیری بسیار زیاد خصوصیات عملکردی و کیفی میوه از محیط کشت و هیومیک اسید بود. بیشترین میانگین عملکرد میوه در محیط کشت پرلایت کوکوپیت (107 گرم) و محیط پوکه (85/4گرم) از بوته هایی بدست آمد که با 600 میلی گرم بر لیتر هیومیک-اسید تیمار شده بودند. بیشترین میانگین سفتی (6 نیوتن)، مواد جامد محلول (6/19 درصد) و کربوهیدرات محلول (58 میلی گرم در 100 گرم وزن تر) متعلق به میوه ی بوته های محیط پوکه و تغذیه شده با 600 میلی گرم بر لیتر هیومیک اسید بود و بیشترین میانگین فنول (113 میلی گرم گالیک اسید) و ویتامین ث (34 میلی گرم در 100 گرم وزن تر) متعلق به میوه ی بوته های محیط پرلایت کوکوپیت تغذیه شده با 600 میلی گرم در لیتر هیومیک اسید بود. بطور کلی و براساس مجموع صفات اندازه گیری شده، محیط کشت پرلایت کوکوپیت و تغذیه با 600 میلی گرم بر لیتر هیومیک اسید بصورت کودآبیاری جهت تولید کمی و کیفی مطلوب توت فرنگی رقم آروماس توصیه می گردد.
