توت فرنگی از میوه های ریز بازارپسند و سودمند به لحاظ ارزش غذایی است که تولید آن در شرایط گلخانه در حال افزایش است. در این پژوهش تأثیر دو محیط کشت (آمیخته پرلایت: کوکوپیت با نسبت 1:1 یا پوکه صنعتی) و سه غلظت هیومیک اسید (صفر، 300 و 600 میلی گرم در لیتر) به صورت کودآبیاری، بر عملکرد، تعداد میوه در بوته، وزن تک میوه و برخی ویژگی های زیست شیمیایی توت فرنگی رقم آروماس ارزیابی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. نتیجه ها نشان داد که بیشترین تعداد میوه (18/42)، وزن تک میوه (17/39 گرم) و عملکرد (320/9 گرم) مربوط به بوته هایی بود که در محیط پرلایت: کوکوپیت کشت شده بودند. بیشترین میزان کربوهیدرات محلول برگ (36/7 میلی گرم در گرم بافت تر) و پروتئین محلول طوقه (0/79 میلی گرم در گرم وزن تر) مربوط به بوته هایی بود که در محیط پرلیت: کوکوپیت کشت شده و به ترتیب با 600 و 300 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک تغذیه شده بودند. تأثیر محیط کشت و هیومیک اسید بر مقدار عنصرهای برگ بسته به نوع عنصر بسیار متفاوت بود. به طور کلی برای دست یابی به بیشترین عملکرد در توت فرنگی رقم آروماس، محیط کشت پرلایت: کوکوپیت و بیشترین غلظت هیومیک اسید استفاده شده (600 میلی گرم در لیتر) پیشنهاد می گردد.
