تیسیر در مفهوم عام آن وبه عنوان یکی از مظاهر وتساهل و تسامح از جمله مباحثی است که به طور گسترده نزد مسلمانان در عصر کنونی و طی چند قرن اخیر در فلسفه سیاسی غرب مطرح و بدان پرداخته شده است . شروع نهضت اصلاح دینی در اروپا، به تنگ آمدن مردم از قوانین و حاکمیت کلیسا، نارسایی مفاهیم موجود در کتب مقدس، اصرار ارباب کلیسا بر حجیت برداشت های مخدوش خود زمینه به وجود آمدن مکاتب مختلفی چون سکولاریسم، لیبرالیسم و غیره را فراهم آورد .نهضت ها وجنبش های نیز به همراه این مکاتب به وجود آمدند که همگی دنباله رو هدف واحدی بودند وآن توقف ویا کاستن از سیر سقوط ارزش های انسانی و گسیختن قیود ومحدودیت ها ی موجود در غرب بود والبته باید دو دوره از جنگ های جهانی را نیز عللی افزون بر عوامل دانست که ضرورت تاکید بر مفاهیم تسامح وتساهل را در قرن اخیر در اروپا دو چندان نموده است. در نتیجه ی تمامی این عوامل توجه جوامع غرب به دیگر جوانب آزادی و رهایی در وضع انسان معطوف گردید.انسان خود در محور ومرکز اهمیت قرار گرفت تا بدانجا که سعادت وی تنها به خوشی و لذات مادی ختم می شد. نقش مذهب و التزام به امور دینی در زندگی جمعی به حداقل خود کاهش یافت؛ترویج تساهل وتسامح هر چند جنبه های مثبتی نیز به همراه داشت از جمله اینکه نوعی نرمش وتحمل در برخورد با تمایلات،اعتقادات،ورفتار با دیگران را بنیان نهاد؛اما متعاقب آن بسیاری از ملزومات دینی واصول اخلاقی از میان برداشته شد.گرایش به مفاهیم تساهل وتسامح در چنین محیطی و در راستای این تفکرات و رفع محدودیت های موجود شکل گرفته است.نقش مهمی که این تئوری داشت از این جنبه بود که عملاً با ترویج اباحی گری ،محدودیت و کنترل اجتماعی را بر می داشت و حاکمیت دینی ارباب کلیسا بر جوامع غرب را به شدت تحت تاثیر قرار می داد . نظریه تسامح وتساهل هرگونه التزام و تقید دینی و به طور کلی هر آنچه را که با مفهوم "Tolerance" ناسازگار بود نامشروع و اصول اخلاقی دست و پا گیر معرفی می کرد.به عنوان مثال جان لاک فیلسوف انگلیسی اولین بار در سال (1685 م 1064 ه) در رساله ای با عنوان «مکتوبی در باب تساهل و مدارا» به طرح گسترده این مفهوم پرداخت و با بیان این معنا که دولت وکلیسا و افراد نباید در کار یکدیگر مداخله کنند، مفهومی سلبی از تساهل و مدارا ارائه کرد. بدین مضمون که مردم نباید در افکار، عقاید، شیوه ی زندگی و
