امروزه مفهوم وفاداری یک مفهوم پیچیده چندبعدی است. اندازه گیری یک متغیر واحد (برای مثال، تکرار خرید)، یک رویکرد ناقص ایجاد می کند. وفاداری برند به یک موضوع مهم در بازاریابی و پژوهشات مصرف کننده تبدیل شده و اهمیت آن در جایگاه یک پدیده رفتاری مصرف کننده تأثیر زیادی بر عملکرد مالی کسب و کار دارد. یک راه مؤثر برای افزایش ارزش درک شده و وفاداری به برند در مصرف کنندگان، بهبود عوامل اجتماعی مثل هویت اجتماعی، تأیید اجتماعی و بهبود صفات شخصی مثل نوآوری مصرف کننده و اثربخشی مصرف کننده بوده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش تعدیل گری برند ملی در رابطه بازاریابی شبکه-های اجتماعی بر وفادارای به برند بوده. از لحاظ ماهیت و اهداف این پژوهش از نوع کاربردی و همچنین از لحاظ مبنای اطلاعات و داده در چارچوب رویکرد پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش افرادی بودند که از کردستان عراق به ایران، اردن و یا ترکیه به عنوان گردشگر مسافرت کرده اند. از بین این جامعه تعداد 373 داوطلب (نمونه) به صورت در دسترس برای پاسخ به پرسشنامه طراحی شده انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از شاخصه های بازاریابی شبکه های اجتماعی، شناخت برند و برند احساسی، برند خلاق، آگاهی، برند، و عشق به برند استفاده شده که روایی و پایایی پرسشنامه-های آن ها نیز مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل نیز در دو سطح امار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در آمار توصیفی از داده هایی همچون میانگین انحراف معیار و درصد میانگین استفاده شد. در آمار استنباطی برای بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش از مدل ساختاری استفاده شد. پس از آن با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس پی مدل طراحی شده پیاده سازی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که برند ملی (ایران، اردن، ترکیه) در ارتباط بین بازاریابی شبکه های اجتماعی و آگاهی ، برند و عشق برند هیچ رابطه تعدیل گری معنی داری ندارد. در نتیجه برند ملی در ارتباط با شبکه های اجتماعی بر روی وفاداری رابطه تعدیل گری معنی داری ندارد.
