در حالت کلی زیر سامانه های یک سامانه فیزیکی مرکب می توانند مستقل از هم نباشند و بین آنها همبستگی کلاسیکی، کوانتومی یا هر دوی آنها وجود داشته باشند. در هم تنیدگی کوانتومی تنها نوع خاصی از همبستگی کوانتومی است و حتی در سامانه های جداپذیر ممکن است همبستگی کوانتومی ممکن است وجود داشته باشد. نا همخوانی کوانتومی از مهمترین معیاره های می باشد که برای سنجش همبستگی های کوانتومی فراتر از درهم تنیدگی معرفی شده است. با توجه به کاربردهای وسیع نا همخوانی کوانتومی، در این رساله قصد داریم . نا همخوانی کوانتومی را برای حالت های دو کیوبیتی مرتبه دو مورد بررسی قرار دهیم. در اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻣﻌﺮفی و ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮی از درﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪگی و ﻧﺎﻫﻤﺨﻮانی ﮐﻮاﻧﺘﻮمی می پردازیم، و در ادامه تاﺛﯿﺮات ﮐﺎﻧﺎل ﮐﻮاﻧﺘﻮمی را ﺑﺮ روی ﻣﻮارد تک ﮐﯿﻮﺑﯿتی و دو ﮐﯿﻮﺑﯿتی مورد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار می دﻫﯿﻢ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮاردادن ﺑﯿضی ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻮاﻧﺘﻮمی ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟهی خواﻫﯿﻢ رﺳﯿﺪ. از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ می توان ﺑﻪ ﺳﻮدﻣﻨﺪی ﺑﯿضی ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻮاﻧﺘﻮمی در ﺟﻬﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ نا همخوانی کوانتومی اﺷﺎره ﮐﺮد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ یکریختی بین کانال و حالت کوانتومی میﭘﺮدازﯾﻢ، و ارﺗﺒﺎط آن را ﺑﺎ ﺑﯿضی ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻮاﻧﺘﻮمی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار می دﻫﯿﻢ. ﺳﭙﺲ در اداﻣﻪ راﺑﻄﻪ ﮐﻮشی-وﯾﻨﺘﺮ را ﻣﻌﺮفی می کنیم و ﻧﺸﺎن می دﻫﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ نا همخوانی کوانتومی ﺑﺮای ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎی دو ﮐﯿﻮﺑﯿتی ﻣﺮﺗﺒﻪ دو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روش ﻫﺎی دیگرﺑﻬﺘﺮ ﻋﻤﻞ می کند. همچنین ﺑﻪ ﺑﺮرسی راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ نا همخوانی کوانتومی و درهم تنیدگی از دﯾﺪﮔﺎه راﺑﻄﻪ ﮐﻮشی-وﯾﻨﺘﺮ میﭘﺮدازﯾﻢ.
