گل جالیز از علف های هرز گیاهان دو لپه ای می باشد و از آنجا که وجود گل جالیز در یک مزرعه خیار، تاثیر سوء در تمام مراحل رشد رویشی و زایشی آن و بنابراین خسارت جبران ناپذیری در پی خواهد داشت؛ به منظور کنترل شیمیایی گل جالیز (Orobanche aegyptiaca Pers.) در خیار با دو علف کش گلایفوسیت و سولفوسولفورون و یافتن میزان مناسب و تعداد دفعات کاربرد دو علف کش، آزمایشی در سال 1397 در مزرعه تحقیقاتی (دوشان) دانشگاه کردستان انجام گرفت. در این مطالعه تاثیر کاربرد پس رویشی دو علف کش گلایفوسیت و سولفوسولفورون بر کنترل گل جالیز و رشد و عملکرد خیار رقم هیبرید Beit Alpha در فضای آزاد مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار که هر تکرار شامل 25 تیمار علف کشی، به شرح زیر می باشند: چهار میزان علف کش سولفوسولفورون (25، 50، 75 و 100 گرم ماده موثره در هکتار) و چهار میزان علف کش گلایفوسیت (20، 40، 60 و 80 گرم ماده موثره در هکتار) یک بار، دوبار و سه بار تکرار سمپاشی و ترکیبی از میزان های مختلف دو علف کش به صورت دو و سه بار تکرار سمپاشی و شاهد آلوده به گل جالیز بدون اعمال علف کش مورد استفاده قرار گرفت. اولین مرحله اعمال تیمارها 15 روز بعد از سبز شدن بذرهای خیار بود و فاصله بین دو تکرار سمپاشی 14 روز بود. نتایج ارزیابی چشمی نشان داد که بوته های خیار به علف کش سولفوسولفورون حساسیت بیشتری داشتند. نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای سولفوسولفورون 75 گرم ماده موثره در هکتار یک بار سمپاشی، سولفوسولفورون 25، 50 و 75 گرم ماده موثره در هکتار سه بار سمپاشی ، سولفوسولفورون 50 + گلایفوسیت 40 گرم ماده موثره در هکتار دوبار سمپاشی، وتیمارهای ترکیبی سه بار سمپاشی در تمام صفات مورد اندازه گیری در میزبان و گل جالیز نسبت به تیمار شاهد در سطح یک درصد معنی دار بوده با وجود کنترل گل جالیز گیاه سوزی زیادی بر روی گیاه میزبان بر جای گذاشتند و به همین دلیل استفاده از آنها توصیه نمی شود. به دلیل حساس بودن خیار و اثر سمیت کمتر تیمارهای گلایفوسیت 20 و 40 گرم ماده موثره در هکتار یک بار سمپاشی و گلایفوسیت 20 گرم ماده موثره در هکتار سه بار سمپاشی در بین سایر تیمارها نتیجه بهتری داشتند و نسبت به تیمار شاهد در سطح یک درصد تفاوت معنی داری داشتند و علاوه بر کنترل گل جالیز، گیاه سوزی کمتری هم بر روی گیاه میزبان مشاهده شد.
