سیروان بابائی

حبوبات به عنوان دومین منبع غذایی انسان پس از غلات مطرح بوده و از ویژگی های غذایی و زراعی قابل توجهی برخوردار می باشند. این گیاهان به دلیل قابلیت همزیستی با باکتری های تثبیت کننده نیتروژن مولکولی، در تعادل عناصر معدنی خاک در بوم نظام های زراعی حائز اهمیت ویژه ای هستند. مدیریت علف های هرز به خصوص در کشت های پاییزه و انتظاری نخود از جمله عملیات طاقت فرسا و هزینه بر زراعت این محصول است. به منظور تعیین بهترین زمان کاربرد و مقدار بهینه مصرف علف کش ها برای کنترل علف های هرز مزارع نخود دیم این تحقیق در مزرعه تحقیقاتی معاونت مؤسسه تحقیقات کشاورزی دیم _ سرارود در سال 98-1397 اجرا شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. هر بلوک شامل 14 تیمار: (1، 2 و 3 تریفلورالین با سه دوز 1، 5/1 و 2 لیتر در هکتار 30 روز قبل از کاشت)، (4، 5 و 6 تریفلورالین با سه دوز 1، 5/1 و 2 لیتر در هکتار 15 روز قبل از کاشت)، (7، 8 و 9 تریفلورالین با سه دوز 1، 5/1 و 2 لیتر در هکتار همزمان با کاشت)، 10- پیروکساسولفون (ساکورا) 100 گرم در هکتار همزمان با کاشت، 11- فلومیوکسازین 100 گرم در هکتار همزمان با کاشت، 12- ایمازاتاپیر (پرسوییت) یک لیتر در هکتار همزمان با کاشت، 13- شاهد بدون کنترل و 14- شاهد وجین دستی بود. نتایج نشان داد که علف های هرز گوش خرگوشی (Bupleurum rotundifolium L.)، تلخ بیان (Sophora alopecuroides L.)، سرشکافته (Cephalaris syriaca L.) و کاسنی (Cichorium inthybus L.) دارای بیشترین فراوانی نسبی در همه تیمارها بودند. وزن خشک و تراکم علف های هرز در واحد سطح دارای اختلاف معنی داری با هم بودند. تیمارهای شماره9، 10 و 11 برتر از سایر تیمارها و در کلاس بعد از وجین دستی قرار داشتند. وزن صد دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری با هم داشتند و شاهد بدون کنترل کمترین، شاهد وجین دستی بیشترین و تیمارهای 9، 10 و 11 از نظر عملکرد دانه بهتراز سایر تیمارها و در کلاس بعد از وجین دستی بودند. همچنین هیچ کدام از تیمارهای علف کشی اثر منفی بر نخود نداشتند. بررسی اثر ماندگاری تیمارهای علف کش بر رشد گندم در کشت بعدی نیز نشان از عدم اثر منفی بر رشد گندم بود.