سیستم‌های دوفازی آبی (ATPS) به عنوان یک روش کارامد در طراحی تکنولوژی‌های جداسازی سبز بسیار مورد توجه واقع شده اند. این سیستم‌های دو فازی که بخش عمده هر دو فاز آن ها از آب تشکیل شده، به‌عنوان بستری برای استخراج مایع-مایع در جداسازی، تصفیه و تغلیظ مواد زیستی، دارویی، خوراکی و شیمیایی مورد توجه پژوهشگران هستند. با دانش کافی از رفتار تعادل فاز مایع-مایع و عوامل مختلف کنترل‌کننده‌ی آن، توانایی طراحی بهینه فرآیند استخراج مایع-مایع مبتنی بر ATPS، ممکن می‌شود. در این پژوهش، اثر عوامل مختلف بر تعادل فاز ATPSهای متشکل از پلیمر پلی‌پروپیلن‌گلیکول (PPG) و نمک های چهارتایی آمونیوم بررسی می‌شود.
