امروزه، مسئله تأمین امنیت غذایی جوامع بهعنوان یکی از رکنهای اساسی در هر کشوری بسیار حائز اهمیت است. زیرا امنیت ملی در گرو تأمین امنیت غذایی قرار دارد . ازآنجاییکه با افزایش نااطمینانی و نوسانات اقتصادی، قیمت نهادهها افزایش و بهتبع قدرت خرید مردم کاهش مییابد، ازاینرو تقاضای برای محصولات غذایی نیز کاهشیافته و درنهایت ناامنی غذایی تشدید می-شود؛ بنابراین، هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی تأثیر نااطمینانی اقتصاد کلان بر امنیت غذایی در کشور ایران طی دوره زمانی 1369 تا 1399 است. از عرضه مواد غذایی بهعنوان پراکسی شاخص امنیت غذایی استفاده شده است. شاخص نااطمینانی اقتصاد کلان نیز یک شاخص برآورد شده از 7 گروه از مهمترین متغیرهای اقتصاد کلان است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که نااطمینانی اقتصاد کلان دارای تأثیر منفی و معنیدار بوده و تکانههای نااطمینانی اقتصاد کلان در بلندمدت منجر به کاهش امنیت غذایی شده است. بهعلاوه، نتایج تجزیه واریانس در دوره دهم نشان میدهد که نااطمینانی اقتصاد کلان 66/33 درصد از تغییرات امنیت غذایی را توضیح میدهد. از طرفی، درآمد سرانه، سرمایهگذاری مستقیم خارجی، آزادی تجاری تأثیر مثبت و معنیدار و رشد جمعیت و تورم تأثیر منفی و معنیدار بر امنیت غذایی دارند.
