چکیده هدف این پژوهش بررسی رابطه ی سبکهای عشق ورزی و کیفیت زناشویی است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی است. نمونه شامل 430 نفر است که از میان افراد متأهل و زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراهای سطح شهر اصفهان در زمستان 86 به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرش نسبت به عشق (LASٰ) و پرسشنامه ی سازگاری زوجی، فرم اصلاح شده (RDAS) است. نخست از طریق تحلیل عاملی تأییدی (CFA)، روایی سازه پرسشنامه ها مورد بررسی مجدد قرار گرفت. سپس با مرور نظریه های عشق ورزی و کیفیت زناشویی و مرور پژوهش های صورت گرفته مدلی ساختاری برای مفهوم سازی ارتباط اجزای عشق و کیفیت زناشویی تدوین گردید و برازش شد. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو پرسشنامه از روایی کافی برخوردارند و مدل ارائه شده نیز با در نظر گرفتن محدودیت های پژوهش، مورد تأیید قرار گرفت.
