توسعه اجتماعی یکی از مؤلفه های اصلی توسعه به شمار می رود که دست یافتن به فضای مفهومی آن از طریق شاخص های آن امکان پذیر است. لذا دست یابی به این شاخص ها و مفهوم توسعه اجتماعی زمانی محقق می شود که تمامی دانش و فن آوری های بالقوه جامعه به طور مؤثری در میان آحاد جامعه اشاعه یابد که ارتباطات نقش محوری بازی می کند. بطور کلی متون توسعه نشان می-دهد که رسانه های ارتباط جمعی نقش مهمی در عرصه تغییر و تحولات اجتماعی، تقویت سرمایه اجتماعی، افزایش کیفیت زندگی و توسعه اجتماعی در مناطق شهری و روستایی ایفا می کند. بنابراین هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر رسانه های ارتباط جمعی بر توسعه اجتماعی شهر اسلام-آبادغرب است که از میان شاخص های توسعه اجتماعی شاخص؛ انسجام اجتماعی، کیفیت زندگی و اخلاقیات توسعه اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. به همین جهت با بهره گیری از نظریه های لرنر، رائو، دی کراکر و جان تامپسون به بررسی تجربی فرضیه های پژوهش پرداخته است. روش تحقیق، پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق جوانان 18 تا 35 ساله شهر اسلام آبادغرب در نظر گرفته شده که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری خوش های چند مرحل های و تصادفی ساده 380 نفر از آنان انتخاب شده است. نتایج آمار توصیفی نشان از این دارد که توسعه اجتماعی در جامعه مورد مطالعه در حد پایین می باشد. و بر مبنای نتایج آمار استنباطی، بین میزان استفاده از رسانه های ارتباط جمعی با متغیر های توسعه اجتماعی و دو بعد آن یعنی؛ کیفیت زندگی، اخلاقیات توسعه اجتماعی، سن، تحصیلات، رابطه معناداری وجود دارد. در بخش پایانی تحقیق راهکارهایی در جهت ارتقای توسعه اجتماعی ارائه شده است.
