عثمان عزیزی

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده ی انفرادی و همزمان اسانس آویشن و دی سدیم فومارات بر خصوصیات تخمیر شکمبه ای در شرایط برون تنی (آزمایش اول و دوم) و عملکرد و متابولیت های شیمیایی خون گاوهای شیرده (آزمایش سوم) بود. آزمایش اول به منظور انتخاب بهترین سطح اسانس آویشن (100، 200، 300 یا 400 میکرولیتر در لیتر محیط کشت) و دی سدیم فومارات (8، 10 یا 12 میلی مولار) بر خصوصیات تخمیر شکمبه ای جیره ای حاوی 50:50 علوفه به کنسانتره در شرایط برون تنی طراحی شد. نتایج این بخش نشان داد که 100 میکرولیتر اسانس آویشن موجب کاهش غلظت نیتروژن آمونیاکی، کل اسید های چرب فرار و افزایش ضریب تفکیک نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). افزودن 10 میلی مولار دی سدیم فومارات، ضریب تفکیک و نسبت مولی پروپیونات را افزایش و نسبت استات به پروپیونات و تولید متان (13 تا 15 درصد) را کاهش داد (05/0>P). در بخش دوم آزمایش اول اثرات استفاده همزمان از 10 میلی مولار دی سدیم فومارات و 100، 200، 300 و 400 میکرولیتر (در لیتر) اسانس آویشن بر پارامتر های تخمیر شکمبه ای در شرایط برون تنی مورد بررسی قرار گرفت. استفاده ی همزمان دی سدیم فومارات و اسانس آویشن موجب کاهش بیشتری در متان تولیدی (14 تا 20 درصد) و نسبت استات به پروپیونات شد (05/0>P). در آزمایش دوم بررسی اثرات سطح منتخب اسانس آویشن (125 میکرولیتر در لیتر)، دی سدیم فومارات (10 میلی-مولار) و استفاده ی همزمان آنها بر خصوصیات تخمیر شکمبه ای و جمعیت میکروبی در سیستم کشت پیوسته ی دو جریانه نشان داد که استفاده ی همزمان اسانس آویشن و دی سدیم فومارات موجب افزایش نسبت مولی پروپیونات و بازدهی سنتز پروتئین میکروبی و کاهش نسبت استات به پروپیونات شد (05/0>P). همچنین اسانس آویشن موجب کاهش غلظت کل اسید های چرب فرار و افزایش غلظت نیتروژن پپتید های کوتاه زنجیر و اسید آمینه ای نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). در آزمایش سوم افزودن اسانس آویشن (9 میلی لیتر در روز)، دی سدیم فومارات (160 گرم در روز) و استفاده ی همزمان آنها تاثیر معنی داری بر ماده ی خشک مصرفی، تولید و ترکیب شیر، جمعیت میکروبی و فعالیت جویدن نداشت. اسانس آویشن سبب کاهش قابلیت هضم ظاهری ماده آلی و غلظت نیتروژن اوره ای خون و افزایش غلظت نیتروژن پپتید های کوتاه زنجیر و اسیدآمینه ای نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). دی سدیم فومارات موج