عثمان عزیزی

در این مطالعه از هشت فرمانتور کشت پیوستهی دو جریانه برای بررسی اثرات استفادهی همزمان از دیسدیم فومارات و اسانس آویشن بر غلظت اسیدهای چرب فرار شکمبه استفاده شد. آزمایش در یک دورهی 12 روزه شامل 9 روز عادتدهی و 3 روز جمع- آوری نمونه انجام شد. فرمانتورها روزانه با 100 گرم خوراک حاوی 50:50 علوفه: کنسانتره تغذیه شدند. دما در 5 / 38 درجه و نرخ عبور بخش مایع در 1 / 0 و بخش جامد در 05 / 0 بر ساعت حفظ شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: شاهد )بدون افزودنی(، 10 میلی- مولار دیسدیمفومارات، 125 میکرولیتر اسانس آویشن و 10 میلیمولار دیسدیمفومارات به علاوه 125 میکرولیتر اسانس آویشن بود. تیمارهای آزمایشی اثر معنیداری بر ناپدید شدن ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، نسبت مولار استات و بوتیرات نداشتند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که افزودن اسانس آویشن نسبت به تیمار شاهد و دیسدیمفومارات سبب کاهش ناپدید شدن مادهی خشک شد ) 05 / 0P< (. استفادهی همزمان از دیسدیمفومارات و اسانس آویشن موجب افزایش معنیدار ناپدید شدن الیاف نامحلول در شوینده اسیدی نسبت به سایر تیمارها شدند ) 05 / 0P< (. اسانس آویشن غلظت کل اسیدهای چرب فرار را نسبت به سایر تیمارها کاهش داد ) 05 / 0P< (. افزودن دیسدیم فومارات و استفادهی همزمان از دیسدیمفومارات و اسانس آویشن موجب افزایش معنیدار نسبت مولار پروپیونات و کاهش معنیدار نسبت استات به پروپیونات نسبت به تیمار شاهد و آویشن شد ) 05 / 0P< (. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفادهی همزمان از دیسدیمفومارات و اسانس آویشن میتواند در شرایط این آزمایش اثرات مطلوبی بر ناپدید شدن شکمبهای مواد مغذی، میزان تولید و پروفایل اسیدهای چرب داشته باشد.