عثمان عزیزی

مطالعه حاضر به منظور تعیین اثرات روشهای عمل آوری دانه کتان بر ترکیبات شیمیایی و تجزیه پذیری موثر ماده خشک و پروتئین انجام شد. روشهای عمل آوری شامل: تف دادن، تف دادن و نگه داری در دما 011 درجه، ترکیب تف دادن و غلطک زدن، ترکیب تف دادن و نگه داری شده در دما 011 درجه و غلطک زدن، اکسترود کردن و مایکرویو بودند. برای این منظور از سه راس گوسفند 01 سانتیمتری) حاوی 5 گرم از ماده خوراکی × فیستوله گذاری استفاده شد. کیسههای نایلونی ( 6 66 و 48 در شکمبه انکوباسیون شدند. ،14 ،06 ،01 ،8 ،6 ،4 ،1 ، در سه تکرار برای ساعات 1 دادههای بدست آمده در قالب طرح کاملاٌ تصادفی مورد تجزیه قرار گرفتند. اکسترود و تف دادن در دمای 041 الی 045 درجه سانتیگراد انجام شد. نیمی از دانه تف شده خنک شده و نیمی دیگر به مدت 45 دقیقه در داخل محفظه بسته نگهداری شد. دانه تف داده شده و تف داده شده و و نگه داری در دما 100 درجه غلطک زده شدند. کمترین و بیشترین مقادیر تجزیه پذیری موثر ماده خشک به ترتیب در دانه عمل آوری نشده و اکسترود شده مشاهده شد(05/.>P). بیشترین میزان پذیری پروتئین خام در دانه اکسترود شده مشاهده شد. نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که تمامی روشهای عمل آوری دارای تاثیرات قابل توجهی بر میزان تجزیه پذیری موثر بود. در نتیجه، روشهای مختلف عمل آوری با توجه اهداف مشخص میتواند جهت تغییر ارزش دانه کتان مورد استفاده قرار گیرند.