عثمان عزیزی

هدف از این پژوهش بررسی اثر استفاده از سطوح مختلف اسانس دارچین بر پارامترهای تخمیر شکمبه ای، عملکرد، قابلیت هضم ظاهری و وزن پشم تولیدی دربره های نر پرواری تغذیه شده با جیره حاوی 80 درصد کنسانتره و 20 درصد یونجه خشک بود. به این منظور تعداد 20 رأس بره نر با میانگن وزنی 06/4 ± 15/26 در قالب طرح تکرار در زمان با 4 تیمار و 5 تکرار در 3 دوره زمانی یک ماهه ( 7 روز اول تغییر جیره، 15 روز عادت دهی و 7 روز پایانی نمونه گیری) به مدت 90 روز پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه بدون اسانس ( به عنوان شاهد ) و جیره پایه به علاوه 5/0، 1 و 2 میلی لیتر اسانس دارچین به ازائ هر رأس در هر روز بود، اسانس هر رأس با 100 گرم از کنسانتره مصرفی روزانه، در ظرف جداگانه به خوبی مخلوط و بعد همراه با خوراک در دو وعده در روز به کنسانتره مصرفی اضافه شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از سطوح مختلف اسانس دارچین تأثیر معنی داری بر غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی استات، پروپیونات، بوتیرات، ایزو والرات و نسبت استات به پروپیونات، غلظت نیتروژن پپتیدی، اسید آمینه ای و pH شکمبه نداشت، اما غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در 4 ساعت پس از مصرف خوراک صبحگاهی در بره های که روزانه 1 و 2 میلی لیتر اسانس دریافت نمودند در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت ( 05/0 > P). همچنین نتایج حاصل از این مطالعه نشان دادکه استفاده ازسطوح مختلف اسانس دارچین تأثیر معنی داری بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، افزایش وزن روزانه، وزن درانتهای دوره، بازده غذایی، ماده خشک مصرفی و وزن پشم تولیدی بره های پرواری نداشت.