عثمان عزیزی

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سدیم‌ بوتیرات و لیزوفسفولیپید (Lipidol®) بر ماده خشک مصرفی میش‌های نژاد ایلدوفرانس در دوره انتقال و وزن تولد بره‌های آن‌ها بود. به این منظور 60 راس میش شکم اول و آبستن ایلدوفرانس از 21 روز قبل زایش تا 21 روز بعد از زایش به‌طور تصادفی به یکی از تیمارهای آزمایشی 1) شاهد، 2) 5/0 گرم سدیم‌بوتیرات به ازای هر کیلوگرم وزن زنده به ازای هر رأس در روز، 3) 1 گرم لیزوفسفولیپید به ازای هر رأس در روز 4) 5/0 گرم سدیم‌بوتیرات به ازای هر کیلوگرم وزن زنده + 1 گرم لیزوفسفولیپید به ازای هر رأس در روز اختصاص یافتند. میزان ماده خشک مصرفی روزانه میش‌ها از 21 روز قبل تا 21 روز پس از زایش به صورت روزانه ثبت شد. بلافاصله پس از زایش و خشک کردن بره ها، وزن بدن بره نر و ماده متولد شده از هر میش و مجموع وزن آن‌ها ثبت گردید. نتایج نشان داد که ماده خشک مصرفی میش‌ها در تیمار 4 در مقایسه با سایر تیمارها در 3 هفته اول بعد از زایش به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0>P). وزن بره‌های نر در تیمار2 به طور معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (05/0>P). به‌طور کلی، استفاده از سدیم‌بوتیرات در جیره غذایی میش‌های دوره انتقال می‌تواند تاثیر مثبتی بر ماده خشک مصرفی و وزن بره‌های متولد شده از هر میش داشته باشد.