عثمان عزیزی

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر مکمل حاوی مانان الیگوساکاریدهای مخمر (زیموس گوساله)، بر عملکرد و سلامت گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام گرفت. به این منظور 60 راس گوساله ی هلشتاین از بدو تولد به صورت کاملا تصادفی در پنج تیمار تقسیم شدند. تیمار های آزمایشی شامل 1) تیمار شاهد 2) 5 گرم زیموس گوساله به همراه آغوز و شیر مصرفی روزانه (MC) 3) 5 گرم زیموس گوساله به همراه آغوز، استارتر حاوی 3 کیلوگرم در تن زیموس گوساله (CS) 4) 5 گرم زیموس گوساله همراه شیر از روز سوم به بعد (M) 5) استارتر حاوی 3 کیلوگرم در تن زیموس گوساله (S) بودند. گوساله ها به مدت 60 روز از تیمار های آزمایشی استفاده کردند. تمام گوساله ها از روز چهارم به بعد دسترسی آزاد به آب و استارتر داشتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که وزن بدن در 60 روزگی در تیمار های CS، M و MC بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0 P)، همچنین میانگین افزایش وزن روزانه در تیمار های CS، M وMC بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0P ). مصرف استارتر، ماده خشک مصرفی کل، ضریب تبدیل خوراک و ابعاد بدن گوساله ها تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0 P). گلوکز، بتاهیدروکسی بوتیریک اسید، کلسترول، تری گلیسرید، آلانین آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، نیتروژن اوره ای خون، پروتئین کل، هموگلوبین، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز و مالون د آلدئید در 30 و 60 روزگی، تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0 P). غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز سرم گوساله های تغذیه شده با تیمار S در 30 روزگی بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0P ). در 60 روزگی در تیمار های MC و M غلظت سرمی آلبومین بیشتر از تیمار CS بود (05/0P ). میانگین اسکور مدفوع و تعداد روز های ابتلا به اسهال و درصد گوساله های مبتلا به پنومونی تحت تاثیر افزودن زیموس گوساله و روش مصرف آن قرار نگرفتند (05/0 P). نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند استفاده از زیموس گوساله از بدو تولد از طریق افزودن به آغوز و در پی آن استارتر (تیمار CS) و یا افزودن به شیر و آغوز و شیر (تیمار M و MC) می تواند منجر به وزن قطع شیر و افزایش وزن روزانه بالاتری شود.