هدف پژوهش حاضر سنجش و آگاهی از وضعیت زمینه نهادینه کردن فرایند نوآوری سازمانی در بین نمونه ای از مدارس جامعه ایران بود. رویکرد انجام تحقیق، کمی و طرح تحقیق پژوهش ارزشیابی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران مدارس متوسطه شهر کرمانشاه بود که طبق آمار اعلام شده توسط سازمان آموزش و پرورش در سال تحصیلی92/91 تعداد آنها 103 نفر بودند به دلیل محدود بودن جامعه همه افراد جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه ارزیابی بسترهای نوآوری سازمانی به عنوان ابزار ارزیابی مدیران استفاده شد. روایی و پایایی پرسشنامه کوتاه شده پس از انجام تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون آلفای کرانباخ مورد تأیید قرار گرفت. نرمال بودن توزیع داده ها که با استفاده از آزمون کولموگراف اسمیرنف تأیید شد استفاده از آزمونهای پارامتریک را فراهم کرد. نتایج تحلیل کمی داده ها از طریق آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و فریدمن نشان داد که مدیران، مدارس را از لحاظ سه مؤلفه منابع، زیرساخت و رویه رسمی در وضعیت مطلوب ارزیابی کردند اما بستر فرهنگ نوآوری در مدارس نامطلوب ارزیابی شده است. بیننمرات ارزیابی مدیران از بسترهای نوآوری سازمانی بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی جنسیت، سطح تحصیلات، سابقۀ خدمت، از لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود نداشت. نتایج پژوهش از اشارات کاربردی مهمی برخوردار است. به عنوان مثال، دست اندکاران آموزش و پرورش می توانند از نتایج این ارزیابی به منظور شکل دادن رفتارهای جدید نوآورانه در بین کارکنان یا تغییر نگرش ها به نوآوری استفاده کنند. مضافا اینکه در گردهمایی های ویژه معلمان، کارکنان اداری مؤسسات آموزشی این مسأله تبیین شود که نوآوری و خلاقیت لزوماً ارتباطی با سطح تحصیلات و سابقه و نوع رشته ندارد و می تواند اکتسابی هم باشد. نوآوری با خود خطراتی را به همراه می آورد و ممکن است نتایج رضایت بخشی را باتوجه به مقادیر سرمایه گذاری شده در آن، به وجود نیاورد. باوجود این، کوتاهی در سرمایه گذاری در ایجاد آن ممکن است به ناکامی سازمان منجر شود.
