ارزش یابی اساتید که بخشی از آن بر عهده دانشجو گذاشته شده است، در صورتی که به طور صحیح انجام شود می تواند ضمن تشخیص نقاط ضعف و قوت، به عنوان عامل تعیین کننده در جهت بهبود فعالیت های آموزشی آنان مؤثر باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان همخوانی راهبردهای مختلف ارزش یابی تدریس استادان در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه کردستان انجام گرفت. که به روش توصیفی همبستگی بوده، و درآن دیدگاه کلیه اساتید، همکاران آموزشی، کارفرمایان، دانش جویان و دانش آموختگان دانشگاه کردستان در نیم سال دوم تحصیلی 1390-1391 با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و با اقتباس از فرم استاندارد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری جمع آوری گردید و داده های حاصل با استفاده از نرم افزار Spss و روشهای آمار استنباطی ( ضریب همبستگی، آزمون T تک نمونه ای؛ آزمون Tمستقل و رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات ارزش یابی اساتید از دیدگاه دانش جویان و دانش آموختگان با نمرات خودارزیابی و دیدگاه همکاران آموزشی تفاوت زیادی وجود دارد، در واقع اساتید و همکاران آنان نمرات بالاتری به کیفیت تدریس خود داده بودند. هم چنین تجزیه وتحلیل رگرسیون آشکارکرد که نتایج دیدگاه-های دانش جویان، خودارزیابی و همکاران آموزشی تنها به مقدار 20% می تواند نتایج ارزش یابی توسط دانش-آموختگان و کارفرمایان را تبیین کند. با توجه به تفاوت نتایج ارزش یابی راهبردهای مختلف از کیفیت تدریس استادان ضروریست برای ارزش یابی دقیق و منطقی اساتید، ضمن استفاده از ابزار سنجش مناسب و برنامه جامع، از تلفیق راهبردهای بیشتری جهت شناسایی نقاط ضعف و قوت اساتید استفاده گردد.
