هدف پژوهش حاضر بررسی میزان آشنایی دبیران دبیرستان های سنندج با رایانه و ارتباط آن با نگرش نسبت به کاربرد رایانه در آموزش بود. روش انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری، شامل کلیه دبیران مدارس متوسطه شهر سنندج بود. نمونه به تعداد 266 نفر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی متناسب با حجم انتخاب شد. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه بود پرسشنامه اول پرسشنامه ای محقق ساخته بود که میزان تسلط دبیران با مهارت های رایانه ای را می سنجید. پرسشنامه دوم یک پرسشنامه هنجار یابی شده بود که نگرش دبیران را به کاربرد رایانه می سنجید. با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، ضریب پایایی 98/0 برای پرسشنامه آشنایی با رایانه و 91/0 برای نگرش به رایانه به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون Tمستقل، تحلیل واریانس و آزمون های ناپارامتریک استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که دبیران در مجموع میزان آشنایی خود را با مهارت های اولیه فناوری رایانه در سطح بالا ارزیابی کردند. همچنین نگرش آنها به کاربرد رایانه مثبت ارزیابی شد. به علاوه بین میزان آشنایی دبیران با رایانه و نگرش نسبت به کاربرد رایانه رابطه مثبت و متوسطی وجود داشت. نتایج آزمون همبستگی جزئی بین خرده مقیاس های نگرش به رایانه و آشنایی با رایانه نشان داد که رابطه خرده مقیاس نگرانی در استفاده از رایانه با متغیر آشنایی با رایانه منفی و معکوس است بدین معنا که هرچقدر میزان آشنایی دبیران با رایانه کمتر باشد نگرانی آنها در استفاده از رایانه بیشتر است و بالعکس. مقایسه بین دبیران زن و مرد در خصوص نگرش به رایانه نشان داد که بین آنها تفاوت معنی داری وجود ندارد اما میزان آشنایی دبیران مرد با رایانه در مقایسه با دبیران زن بیشتر بود. همچنین نگرش دبیران زن و مرد به لحاظ موضوع مورد تدریس در یک سطح قرار داشت، اما میزان آشنایی دبیرانی که در رشته های فنی تدریس می کردند از سایر دبیران بیشتر بود. بین میزان آشنایی و نگرش دبیران زن و مرد به رایانه به لحاظ سابقه تدریس تفاوت معنی داری وجود نداشت و نهایتاً نگرش دبیران زن و مرد به رایانه با مدارک مختلف تحصیلی یکسان بود اما میزان آشنایی، تعامل ونگرش به مطلوبیت استفاده از رایانه، در بین دبیران با مدرک کارشناسی ارشد در سطح بالایی قرار داشت.
