سبک شناسی یکی از دانشهای نوپا و جدید است که عمر آن از صد سال تجاوز نمی کند. علیرغم وسعت دامنه این علم آثار بسیار انگشت شمار و محدود در این زمینه نگارش یافته است. بنابراین بررسی سبکی آثار منثور در شناخت بیشتر و دقیقتر آن کمک می کند و ارزش ادبی آن نیز روشن می شود. پژوهش حاضر به بررسی سبکی و معنایی نامه های فارسی مولانا خالد نقشبندی پرداخته است. انتظار می رود نتیجه آن بتواند در فهم بیشتر این نامه ها مؤثّر باشد. با توجّه به اینکه نثر عرفانی پیشینه اش به قرن پنجم هجری می رسد و از آن زمان تا دوره مولانا خالد آثار قابل توجّهی در نثر صوفیه فراهم آمده است، بررسی نثر این نامه ها می تواند ما را با سبک رایج نویسندگان دوره مشروطه و بازگشت ادبی آشنا کند. همچنین شناخت بیشتر یکی از عارفان پارسی گوی کرد که در سرزمین دیگری غیر از ایران ساکن است و شناختن او می تواند کمکی باشد در گسترش فرهنگ و تمدّن ایرانی. جامعه آماری پژوهش پنجاه نامه فارسی مولانا خالد است که بر اسا روش توصیفی تحلیل سبکی شده اند.
