پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش تفکر انتقادی در دانش آموزان ابتدایی بر اساس دیدگاه جان لنگرر در سال تحصیلی 94-1393 انجام پذیرفته است. روش: این پژوهش از لحاظ هدف در طبقه تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها در قالب تحقیقات شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل قرار گرفته است. بدین منظور حجم نمونه ای از دانش آموزان پایه اول ابتدایی ناحیه 1 سنندج به تعداد 32 نفر که به طور تصادفی انتخاب و به طور هدفمند در دو گروه آزمایشی(17نفر) و کنترل(15نفر) تقسیم شدند و با به کارگیری دو آزمون محقق ساخته؛ پیش آزمون و پس آزمون از دو گروه آزمایش و کنترل به مطالعه و بررسی این تحقیق پرداخته شد. و با استفاده از آمار توصیفی( درصد، میانگین انحراف معیار )و آمار استنباطی ( آزمون تحلیل کوواریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از این می باشد، F به دست آمده در توانایی ریسک پذیری(83/148)، حل مساله(359/73) و پرسش گری(406/189) در سطح بین گروه آزمایش و کنترل 005/0>p معنی دار می باشد. به عبارت دیگر، آموزش تفکر انتقادی موجب توانایی ریسک پذیری، حل مسأله و پرسش گری در دانش آموزان شده است. نتیجه گیری: این مطالعه، اهمیت روش آموزش تفکر انتقادی را در افزایش توانایی ریسک پذیری، حل مسأله و پرسش گری را نشان می دهد.
