بررسی ارتباط هویت ملی با زبان فارسی به عنوان یک عنصر فرهنگی ماندگار و با نقش رسانایی و ارتباطی مؤثر ممکن است بحث جدیدی نباشد. اما با عنایت به تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که در عرصه ی جوامع بشری در حال تکوین است و همچنین با عنایت به پدیده ی جهانی سازی که هضم و حذف فرهنگها و هویت ملی جوامع را نشانه رفته است، مهندسی مجدد ارتباط میان این مقولات می تواند سبب تحکیم مبانی هویت ملی گردد. مضافاً این که بهره گیری مناسب و صحیح از این ابزار فرهنگی می تواند در کنترل آسیب هایی نظیر بحران هویت مؤثر واقع شود. از این رو مقاله ی حاضر با هدف تحلیل مقوله ی هویت ملی و نقش زبان در تقویت آن، می کوشد تا راهکارهای مناسبی را جهت گسترش زبان و ادبیات فارسی به عنوان یک کارکرد فرهنگی مهم در این ارتباط پیشنهاد نماید.
