چکیده دانشگاه ها از جمله ذخایری هستند که جوامع برای رشد و پیشرفت در اختیار دارند. این نهاد به عنوان پدیده ای هدفمند دارای دو بعد کمی و کیفی است که رشد متعادل و موزون آن نیز باید در هر دو بعد کمی و کیفی به موازات یکدیگر باشد. رشد کمی نظام آموزش عالی بدون توجه به کیفیت، مسایلی مانند ترک تحصیل، اضافه عرضه نیروی انسانی متخصص و عدم فرصت جهت خلاقیت و درنهایت اتلاف منابع مالی و انسانی را به وجود می آورد.بنابراین توجه به کیفیت آن امری ضروری است. در این راستا ارزیابی کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه ها از جمله گام های اساسی برای ارتقای کیفیت آموزش عالی محسوب می شود. بنابراین در پژوهش حاضر با استفاده از مدل سروکوال کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه های شهر سنندج (کردستان، پیام نور و آزاد) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که تفاوت بین انتظارات دانشجویان از کیفیت خدمات آموزشی و واقعیت موجود از نظر آن ها معنا دار می باشد به طوری که سطح انتظارات دانشجویان از کیفیت خدمات آموزشی بالاتر از زیاد و سطح واقعیت موجود پایین تر از متوسط بود. همچنین تفاوت بین کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه ها و دانشکده های مورد بررسی نیز معنادار بود.
