هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر درمان شناختی رفتاری بر طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی ناایمن و میل به مواد در معتادان تحت درمان نگهدارنده با شربت متادون بود. این پژوهش نیمه آزمایشی، شامل یک پیش تست و پس تست با گروه های کنترل وآزمایش بود. جامعه ی آماری معتادان تحت درمان نگهدارنده با شربت متادون بودند و نمونه، شامل 22 معتاد است که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وگوا قرار گرفتند. متغیرهای وابسته شامل طرحواره-های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی ناایمن و میل به مواد بود که توسط پرسشنامه های برنن وکلارک و شیور و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه و مقیاس پیش بینی بازگشت اندازه گرفته می شدند. متغیر مستقل درمان شناختی رفتاری بود. معتادان در گروه آزمایش تحت10جلسه ی درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. داده های پرسشنامه های پژوهش با استفاده از نرم افزار 19 spss و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته های این پژوهش به این صورت بود که درمان شناختی رفتاری بر بهبود طرحواره های ناسازگاراولیه و سبک های دلبستگی ناایمن و کاهش میل به مواد در معتادان تحت درمان نگهدارنده با شربت متادون مؤثر است.
